Niki begon al op haar vijfde te voetballen bij Klim Op Begijnendijk. Op haar 14de vertrok ze naar Rapide Wezemaal waar ze al na een jaar in het eerste elftal debuteerde en twee keer kampioen werd. Na haar periode bij Anderlecht begon ze bij het Nederlandse Willem II aan de nieuw opgerichte eredivisie voor vrouwen en sloot haar actieve carrière af bij Lierse. Ze was vijf jaar lang aanvoerder bij de nationale ploeg.

Speelde vijftien jaar voor Anderlecht waar ze geruime tijd ouderdomsdeken was maar won haar meeste belangrijke trofeeën in het begin van haar carrière bij Brussel D’71, Rapide Wezemaal en Eendracht Aalst. In 2001 trok ze als eerste Belgische speelster naar het buitenland waar ze één seizoen voor het Duitse FCR 01 Duisburg speelde. Op 17 maart 1990 debuteerde ze bij de nationale ploeg met een invalbeurt na de rust tegen Engeland (0-3 verlies). Ze zou daarna nog 55 keer het nationale shirt dragen, 18 keer de aanvoerdersband en als middenveldster 5 keer scoren.

Rots in de branding achterin bij de Belgian Red Flames die zich in 2016 voor het eerst plaatsten voor een Europees Kampioenschap. Op dat EK 2017 in Nederland ijzersterk in onder meer de historische overwinning tegen Noorwegen, waarin ze de latere Gouden Bal-winnares Ada Hederberg uit de wedstrijd hield. Van 2007 tot 2020 dertien jaar lang belangrijk voor de groep, zowel op en naast het veld. Groeide uit tot leidersfiguur en inspiratiebron en werd geroemd om haar professionele attitude. Zwaaide eind 2020 af na de gelukte kwalificatie voor het EK 2022.

Won van bij het begin van haar carrière in 1994 elke seizoen minstens één trofee met haar clubs Anderlecht, Eendracht Aalst en Rapide Wezemaal. Daarna verkaste de middenveldster naar het buitenland (Willem II, Djurgarden, Duisburg). Bij de nationale vrouwenploeg die toen nog niet de naam Belgian Red Flames droeg, debuteerde ze op 6 maart 1996 met een invalbeurt in Budel tegen Nederland (4-0 verlies). Later schopte ze het tot aanvoerster van het nationale elftal.

Kreeg al op zeer jonge leeftijd de voetbalmicrobe te pakken en zat zelfs met haar voetbalschoenen in de klas. Op haar twaalfde stapte over van de jongensploeg van Kwatrecht naar de jeugd van vrouwenploeg DVK Gent. Via Kuurne en Eendracht Aalst belandde ze bij Anderlecht waar ze flankspeelster werd en in die periode ook een vaste waarde werd in het Belgisch elftal.

Vijftien jaar lang was ze de Belgische nummer een in doel bij de vrouwen en gedurende elf jaar ook bondscoach. Geen naam is zo fel met de geschiedenis van het Belgisch vrouwenvoetbal verbonden als die van Anne Noë. Van het roetzwarte modderveld in de schaduw van Sclessin tot de biljartvelden van het Belgian Football Centre in Tubeke. Ze heeft de hele evolutie vanop de eerste rij beleefd. Ze leerde voetballen op kasseien van de Oude Markt in Leuven en speelde haar eerste internationale wedstrijden in een oud shirt van Jean-Marie Pfaff. Budget voor een eigen tenue was er niet.

Als kind begon ze te voetballen bij de jeugd van SK Wellen waar ze training kreeg van de vader van ex-Rode Duivel Bernd Thijs. Ze speelde er samen met de jongens en viel tussen haar mannelijke leeftijdsgenoten niet eens op. Daarna maakte ze de hoogdagen van Herk Sport mee en vertrok daarna naar Wezemaal waar ze de hoogdagen meemaakte. Ze scoorde haar enige doelpunt voor de nationale ploeg bij haar debuut op 28 mei 1993 in een met 7-0 gewonnen wedstrijd tegen Moldavië.

Lorca Van De Putte maakte furore met haar heerlijke traptechniek, haarscherpe voorzetten, onvermoeibare rushes op links en vooral haar karaktervoetbal. Ze begon bij SK Doorslaer van waaruit ze naar het nabijgelegen Sinaai trok. Daar maakte ze de overstap van de jeugd naar het eerste elftal. Ze speelde daarna vijf jaar voor de Nederlandse topclub Twente waarmee ze in 2011 landskampioen werd. Na een tussenstop bij Anderlecht lonkte het buitenland opnieuw en speelde ze bij het Zweedse Kristianstads en het Engelse Bristol City.

Aanvalster bij de Belgische vrouwenploeg in de jaren ’70 en ’80. Verdonck was heel haar carrière aangesloten bij Rood Wit Dames Herentals en maakte in totaal 9 doelpunten voor de Rode Duivelinnen zoals de ploeg destijds heette. Verdonck onderscheidde zich in de periode dat het vrouwenvoetbal nog maar pas een officieel karakter kreeg.

Aline Zeler was het boegbeeld van zowel Anderlecht als Standard en met 111 wedstrijden tevens recordinternational. Ze was ook erg veelzijdig. Van Ardense rots in de verdediging tot slachter in de aanval. Haar teller bij de Red Flames flirtte met de 30 doelpunten. Ze debuteerde in 2005 met een 2-0 overwinning tegen Ierland en werd 14 jaar later uitgewuifd met een klinkende 6-1 zege tegen Thailand en bezongen door een volle tribune.