Schoot zich met één doelpunt de legende in toen hij tijdens een Frankrijk-België in de jaren vijftig na een solo van zestig meter de bal hard voorbij de Franse doelman knalde. Deze actie leverde hem de bijnaam ‘Held van Colombes’ op naar het stadion in Parijs waar de match werd gespeeld. Als zoon uit een mijnwerkersgezin legde hij ook een enorme werklust aan de dag. Hij speelde als rechtsbuiten en maakte 20 doelpunten voor de Rode Duivels met wie hij op het WK van Zwitserland actief was.

Kwam op erg jonge leeftijd vanuit Brazilië naar Europa (Anderlecht) op zoek naar een voetbaltoekomst. Oliveira was een doorzetter en werd in het Astridpark omgevormd van rechtsachter tot diepe spits. Intrinsiek was hij een echte topper. Aalvlug met de benen en kwiek met het hoofd. Snel in de reactie ook. Onder bondscoach Georges Leekens speelde hij sterke wedstrijden in combinatie met Emile Mpenza. Speelde met de Rode Duivels op het WK ’98 in Frankrijk.

Kleine en fijne dribbelaar met een sterke fysiek. Opgeleid bij Sint Truiden, open gebloeid bij Club Luik en daarna helemaal doorgebroken bij Anderlecht. De bedrijvige middenvelder kon zowel op de linker-als op de rechterflank aardig uit de voeten en trok ook zijn streng als rechtsachter. Speelde drie opeenvolgende wereldbekers met de Rode Duivels (1994,1998 en 2002).

Aanvaller bij CS Verviers in het begin van vorige eeuw. Werd met België in 1920 Olympisch kampioen en stond in de finale in de basis. Vlak voor het uitbreken van WO I debuteerde hij voor de nationale ploeg met een 4-2 nederlaag tegen Nederland. Zijn beste jaren volgden na de oorlog toen hij in zes wedstrijden voor de Rode Duivels nog vijf keer scoorde, onder meer in de halve finale van het Olympisch toernooi tegen Nederland.

Raymond Braine wordt beschouwd als ’s lands beste speler tijdens het interbellum. Maar voor het belangrijkste toernooi, het WK van 1930 was hij door de KBVB geschorst omwille van het niet naleven van het amateurstatuut. Hij baatte een café uit en dat mocht niet als voetballer want zo derfde hij -onrechtreeks- inkomsten uit zijn naambekendheid. Het kwam ook de KBVB duur te staan want op dat WK werd hij echt gemist. Braine werd zo de eerste Belgische profspeler die naar het buitenland trok. Ook bij Sparta Praag speelde hij de pannen van het dak.

Buffel debuteerde in 2002 bij de Rode Duivels onder bondscoach Aimé Anthuenis die van hem een belangrijke pion maakte in een aanvalsdriehoek met Wesley Sonck en  Emile Mpenza. Als aanvallend ingestelde middenvelder scoorde hij zes keer voor de nationale ploeg.

Fijne midvoor uit de jaren ‘30. Capelle kwam als 17-jarige in de nationale ploeg. Geen tank die naar voor stormde maar wel een beredeneerde speler. Als spits van Standard was hij in zijn tijd de onbetwiste leider van de Waalse internationals. Zijn strafste prestatie bij de Rode Duivels leverde hij in Kopenhagen toen hij met drie doelpunten een 3-0 achterstand  mee omboog in een 3-4 overwinning. Hij werd geselecteerd voor de WK’s van 1934 en 1938 maar kwam enkel in 1934 in actie

Hij was het symbool van strijdlust en wilskracht gekoppeld aan techniek en een neus voor goals.
Niet voor niks werd hij ‘Sterke Jan’ genoemd. Een bijnaam die zijn oorsprong vindt in zijn formidabele rush op het WK ’82 in Elche tegen Hongarije. Die lag aan de basis van de kwalificatie van de Rode Duivels voor de tweede ronde. Ceulemans liep, ging twee man voorbij, werd getackeld, strompelde en kroop weer recht. Zijn tegenstanders konden niet volgen. Zijn voorzet werd door Alex Czerniatynski in doel gefrommeld. Sterke Jan was geboren.

Polyvalente allrounder die in 2011 debuteerde en vast deel uitmaakte van de groep die zich plaatste voor het WK in 2014. Begon dat WK als basisspeler, miste in 2016 het EK maar ontpopte zich in de aanloop naar en vooral op het WK 2018 tot vaste waarde in het team dat brons won. Afwerker van de magistrale aanval die ons in de slotseconde voorbij Japan naar de historische kwartfinale tegen Brazilië leidde en ook in de ‘kleine finale’ belangrijk met een assist voor de 1-0 van Thomas Meunier.

Op het WK van 1986 in Mexico schoot hij in de befaamde wedstrijd tegen de USSR het bevrijdende vierde doelpunt tegen de touwen en zijn generatie Rode Duivels de legende in. De kleine Limburger moest optornen tegen een loodzware concurrentie (Ceulemans, Czerniatynski, Vandenbergh) maar bouwde desondanks een aardige internationale carrière uit. Vaak als driftige opjager. Het loonde want hij maakte toch 12 doelpunten voor de Rode Duivels met wie hij drie grote toernooien speelde. In 1984 speelde hij alle matchen op het EK en na de vierde plaats in Mexico ging hij vier jaar later ook nog mee naar de Mondiale in Italië.

Aanvaller bij het Union van begin 20e eeuw waarvoor hij maar liefst 91 doelpunten maakte in 116 wedstrijden. Hij stond bekend om zijn legendarische trap. Ook bij de nationale ploeg schoot Coppée ze vlotjes binnen. 9 goals op 15 wedstrijden. Daarbij een hattrick in de kwartfinale van het Olympisch voetbaltornooi in 1920 tegen Spanje en de openingsgoal uit strafschop in de finale tegen Tsjechoslowakije.

Een fenomeen, een non-conformist. Hij kon met de bal wat niemand anders kon. Voor Coppens kwamen de mensen naar het stadion. Coppens speelde ter vermaak van het volk. Soms dribbelde hij de doelman, keerde terug, dribbelde de keeper opnieuw om dan pas te scoren. Een strafschop trapte hij soms met de hiel en met de rug naar doel terwijl hij zogezegd aanwijzingen gaf. Een kunstliefhebber en zelf ook een artiest. Scoorde en liet scoren. Liet verdedigers zweten en afzien. Dreef hen de wanhoop nabij. Coppens speelde met België de eindronde op het WK 1954 in Zwitserland.

Spits van Club Brugge. Debuteerde op 22 april 1906 bij de Rode Duivels met twee doelpunten in de 0-5 zege bij Frankrijk. Geruime tijd later scoorde tegen Franse zelfs vijf keer. Tot aan de periode Raymond Braine was De Veen de productiefste aanvaller van het land.

Een klassespeler met klasseflitsen op het veld en persoonlijkheid in de spelersgroep. Na zijn transfer van Club Brugge naar Anderlecht werd hij ook een leider bij de Rode Duivels. Hij straalde gezag uit en nam de ploeg op sleeptouw. Degryse groeide in de jaren negentig uit tot de bepalende speler van het land. Speelde op het WK van 1990 en 1994.

Kleine linksbuiten van Racing Mechelen dat tot 1930 de toonaangevende club in de Dijlestad was. Jan Diddens, bijgenaamd ‘den bekker’  was één van de meest onvergetelijke spelers van de club. Werd ook geregeld geselecteerd voor de nationale ploeg waarin hij echter minder succesvol was dan bij zijn club. Diddens speelde wel twee van de drie wedstrijden op de Spelen van 1928 en de twee matchen op het WK van 1930.

Speelde zich al op jonge leeftijd in de kijker en onderscheidde zich door zijn talent en polyvalentie. Emmers kon alles. Achter de spitsen, op de rechterflank of als libero, op iedere positie kon hij aardig uit de voeten. Dat was tegelijk ook zijn nadeel. Emmers had geen vaste positie. Bovendien werd hij een groot deel van zijn carrière geplaagd door blessures. Maar telkens kam hij terug. Karakter had hij dus ook wel. Speelde met de Rode Duivels op de WK’s van 1990 en 1994.

Was een bedrijvige, fysiek sterke en vlot scorende linkermiddenvelder. Opgeklommen van tweedeklasser Verbroedering Geel, via Racing Genk tot bij Anderlecht waar hij in de ploeg van Aimé Anthuenis een onmisbare schakel was tijdens de fantastische Champions League campagne. Een jaar eerder debuteerde hij bij de Rode Duivels. Zijn eerste van 13 interandgoals maakte hij in de knotsgekke wedstrijd  in Nederland die op een 5-5 gelijkspel eindigde. Goor was actief op Euro 2000 en op het WK van 2002 en speelde in beide toernooien alle wedstrijden.

Een prinselijke voetballer. Speelde met verfijning en elegantie. Had een mooi schot. Niet hard, wel één dat de bal deed drijven. Ook zijn passing was excellent. De liefhebbers van het betere voetbal kwamen voor hem naar het stadion. Was de Enzo Scifo ‘avant la lettre’. In alle opzichten. Hanon was wel iets te bescheiden om meer uit z’n internationale carrière te halen. Toch was hij zowel bij Anderlecht als bij de Rode Duivels geregeld uitblinker en matchwinnaar. Hij overleed op 13 oktober 2017 op 80-jarige leeftijd.

Raoul Lambert was snel, explosief en had een ongelooflijk hard schot. Door die kracht ruïneerde hij helaas zijn lichaam. Zijn korte en krachtige spieren legden beslag op zijn knieën die hij bij bijna elke trap op doel aan flarden schoot. Ondanks zijn ontelbare blessures kende hij een uitzonderlijke loopbaan. Bij Club Brugge was hij zo onmisbaar dat hij zelfs met een blessure mee op (Europese) verplaatsing ging ook al was het om in de tribune te zitten. Op het WK 1970  trapte hij tegen El Salvador al hinkend een strafschop binnen.

Aanvaller bij Beerschot. Speelde alle drie de wedstrijden op de Spelen van Antwerpen 1920 en maakte in de finale tegen Tsjechoslowakije het tweede Belgische doelpunt na enkele ‘meesterlijke schijnbwegingen’ zoals John Langenus beschreef in zijn boek ‘voetbal van hier en overal’. Een klein kwartier later verlieten de Tsjecho-Slovaken misnoegd het veld.

Een uitzonderlijk getalenteerde buitenspeler die vanwege zijn kwaliteiten ook wel de Belgische Stanley Matthews werd genoemd, de legendarische flankaanvaller van het Engelse Blackpool. Als dribbelaar, man met versnellingen en een wisselend tempo, was Lemberechts de publiekstrekker bij het grote FC Mechelen (nu KV Mechelen) van de jaren vijftig. Bij de nationale ploeg scoorde hij 14 keer in 42 wedstrijden. In 1947 werd hij als enige Belg uitgekozen om in een Europese ploeg in Glasgow tegen Groot-Brittannië te spelen.

Mermans was een imponerende verschijning. Man met présence op en naast het veld. Wordt beschouwd als de man die Anderlecht groot heeft gemaakt. Hij kon zowel goed koppen als hard en gericht schieten. Hij scoorde vaak en veel. Zijn bijnaam luidde niet voor niets ‘de bombardier’. Man van weinig franjes ook. Bal aannemen en schieten. Te vroeg geboren omdat er in zijn tijd relatief weinig internationaal voetbal was. Speelde één wedstrijd op het WK van 1954. Maar zonder twijfel behoort hij bij de beste spelers uit de Belgische geschiedenis.

Pijlsnelle aanvaller met een neus voor doelpunten. Liet op jonge leeftijd al zijn talent bewonderen op de Olympische Spelen in 2008 in Peking, waar de jonge Duivels de vierde plaats bereikten. Was op weg naar en tijdens het Wereldkampioenschap in 2014 een belangrijke schakel in het team van bondscoach Marc Wilmots. Werd nadien nog meermaals geselecteerd, ook door Roberto Martínez.

Middenvelder en aanvaller bij Racing Club Brussel waar hij op z’n 19e  in het eerste elftal debuteerde. Tussen 1928 en 1931 speelde hij 23 wedstrijden voor het Belgisch elftal en maakte hij zes goals. Op de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam speelde Moeschal de drie wedstrijden en scoorde hij ook drie keer. Moeschal was ook actief in de twee wedstrijden op het WK 1930 maar kwam daar niet tot scoren.

Deze klasrijke maar erg bescheiden middenvelder met een gouden linker had bij de Rode Duivels grote concurrentie van Franky Vercauteren. Op het EK 1980 in Italië speelde hij een onopvallende maar net daarom ook erg sterke finale tegen West-Duitsland. Helaas voor hem is dat bij weinig mensen blijven hangen. Mede ook vanwege zijn introverte inborst. Hij zal vooral onthouden blijven vanwege zijn fantastische traptechniek. Hij speelde het EK ‘80 en zat in de selectie voor het EK van 1984 en de WK’s van 1982 en 1986 waar hij de troostingsfinale speelde.

Jerome ‘Mbo’ Mpenza vormde samen met z’n broer Emile het eerste ‘Congolese’ broederpaar in de Belgische nationale ploeg, al stonden ze zelden samen op het veld. Mbo droeg tien jaar lang het shirt van de Rode Duivels en was vooral onder Aimé Anthuenis een vaste waarde. Samen met Eric Deflandre was hij vice-kapitein na aanvoerder Bart Goor. Hij speelde op Euro 2000 en op de WK’s van 1998 en 2002.

Emile ‘Lokonda’ Mpenza vormde samen met zijn broer Mbo in 1997 het eerste ‘Congolese’ broederpaar in de Belgische nationale ploeg al stonden ze zelden samen op het veld. Emile was als één brok graniet. Explosief, snel en doeltreffend.

Maakte samen met bondscoach Georges Leekens die kort voordien nog zijn trainer was bij Moeskroen, zijn debuut bij de nationale ploeg op 11 februari 1997 tegen Noord-Ierland. Was twaalf jaar lang international en maakte 19 doelpunten.

Een prachtige voetballer met een buitenaardse traptechniek. Vooral vanuit stand. Van strak tot krullend en krom. Nilis dreef op techniek en de ingeving van het moment. Hij debuteerde op 26 maart 1988 bij de Rode Duivels maar bondscoach Guy Thys nam hem niet mee naar het WK in Italië. De grootste ontgoocheling uit zijn carrière. Speelde daarna nog wel twee wereldbekers (1994 en 1998) en was onder Robert Waseige tevens actief op Euro 2000.

Geroemd om zijn gouden linker waarmee hij aan de basis lag van heelwat doelpunten. Puis was de laatste van de pure ‘buitenspelers’. Met  kleine pasjes dribbelde hij de hele linkerflank af om dan strak voor te zetten. Bij de Rode Duivels vormde hij een gouden linkerflank met zijn Anderlecht ploegmaat Paul Van Himst. Zelf scoorde hij negen keer voor de Duivels. Speelde op het WK van 1970 en het EK van 1972. Puis overleed op 21 oktober 1981 op amper 38-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

Louis Saeys debuteerde in 1907 voor de Belgische nationale ploeg met een 1-2 zege in Nederland. In 1911 won hij de eerste landstitel voor Cercle. Louis Saeys was een snelle en geestdriftige aanvaller die erg vlot scoorde en samen met nog twee andere ploeggenoten deel uitmaakte van de aanvalslinie bij de Rode Duivels. Op zeker moment bestond de hele aanvalslijn uit Bruggelingen. Twee van Cercle en drie van Club.

P’tit Leon’ werd hij genoemd, de kleine en snelle buitenspeler van Standard. Hij sprintte graag zijn lijn af om dan voor te zetten naar de sterke spitsen of om toch nog door te zetten en zelf het strafschopgebied door te dringen waar hij het juiste moment afwachtte om een strafschop uit te lokken. Dat deed hij ook op het WK 1970 in de match tegen El Salvador. Maar meer nog was de sympathieke Voerenaar een lust voor oog. Speelde ook het EK 1972 in eigen land.

Een makkelijk scorende spits (24 goals in 55 interlands). Sonck was ondanks zijn kleine gestalte veerkrachtig en kopbalsterk. Hij werd op 2 juni 2001 voor het eerst geselecteerd onder Robert Waseige. Scoorde op het WK 2002 een belangrijke goal tegen Rusland. Groeide vooral onder Aimé Anthuenis uit tot een onmisbare schakel al kon de ploeg zich jammer genoeg niet meer plaatsen voor een groot toernooi. In 2017 werd Wesley Sonck bondscoach van de nationale U18 en in 2020 promoveerde hij naar de U19.

Trapte op het WK ’86 in Mexico de Rode Duivels met een beslissende penalty tegen Spanje naar de halve finales. Alleen daarom al een ‘Legend’. Leo: “Ik nam mijn aanloop, spande mijn bovenbeen, plaatste mijn linkervoet net naast de bal, op de juiste plaats, gooide mijn rechterbeen strak naar achter, krulde mijn tenen naar binnen, doseerde de kracht van de beweging en liet mijn wreef de bal perfect op de juiste plek raken. De impact was onverbiddelijk.”

Bijzonder veelzijdige speler. Kon zowel als rechtsachter, rechtsmidden,  rechtsvoor of zelfs als centrumspits aardig uit de voeten. Swat Vander Elst was ook bijzonder snel en had vaak aan een halve kans genoeg om te scoren. Niemand kon zo snel door een verdediging snijden als hij. Werd nog voor zijn achttiende international. In Glasgow schoot hij met twee goals België naar het EK ’80 in Italië. Speelde tevens op het WK 1982 in Spanje.

Verhuisde in 1910 met twee ploeggenoten van Union naar Milan FC (nu AC Milan) waar hij scoorde aan de lopende band, uitgeroepen werd tot populairste voetballer in Italië en zijn naam al snel in ‘Luigi’ veranderd zag. Tijdens de oorlog maakte hij deel uit van de Front Wanderers en pas in 1920 speelde hij zijn eerste wedstrijd voor de Rode Duivels waarmee hij later dat jaar Olympisch kampioen werd. Hij verstond de kunst zijn ploegmaats in de gewenste stelling te brengen om dan zijn dodelijk schot af te vuren.

Van Himst was jarenlang recordinternational en het uithangbord van het Belgisch voetbal. Geroemd om zijn intuïtie en natuurlijke talent uitgedrukt in dribbelkunsten , passes en schoten op doel, allemaal met de buitenkant van de voet. Hij had er als het ware een patent op. Mooi was zijn stijl. Altijd rechtop, met rechte rug, nooit kop in de grond, altijd het overzicht bewarend. Hij is allicht de beste voetballer uit de Belgische geschiedenis, de grootste naam ook. Al krijgt hij stevige concurrentie van de huidige generatie Rode Duivels. Ondanks zijn status speelde hij slechts twee grote toernooien. De eindronde van het WK 1970 en het EK 1972.

Voetbalboegbeeld van een Antwerpse familie die nauw bij Beerschot betrokken was. Debuteerde op 3 mei 1931 bij de Rode Duivels als opvolger van Dis Bastin en werd er een vaste waarde. Stanley liep zijn tegenstanders niet voorbij , hij danste op nonchalante  wijze van hen weg. Een vreselijke beenbreuk opgelopen tijdens een wedstrijd in Ierland hield hem bijna drie jaar van het veld. In 1938 duwde hij de poort naar de nationale ploeg opnieuw open.

Een doelpuntenmaker pur sang. Een killer in de zestien. De meest trefzekere centrumspits van zijn generatie in de jaren ‘80. Hij scoorde op alle mogelijke manieren en momenten. Niemand kon zo goed positie kiezen als hij, ook al stond hij vaak tegenover een vijfmansverdediging met een vaste bewaker die alleen hem moest schaduwen. Vandenbergh speelde twee EK’s (1980 en 1984) en twee WK’s (1982 en 1986). Met zijn doelpunt in de openingswedstrijd tegen titelverdediger Argentinië op het WK 1982 trapte hij zich de legende in.

Frank(y) Vercauteren stond vooral bekend om zijn kromme en gemeten centers vanop de linkerflank. Op die positie kende hij in België zijn gelijke niet. Ook bij de nationale ploeg groeide hij uit tot een vaste waarde. Hij gaf de assist voor de goal van Erwin Vandenbergh tegen Argentinië op de wereldbeker 1982 in Spanje. Vercauteren was ook slim en sluw. In de dubbele testmatch tegen Nederland voor een plaats op de wereldbeker in Mexico smeerde hij Wim Kieft een rode kaart aan waardoor de Belgen tegen 10 man met 1-0 wonnen en Kieft ook voor de terugmatch geschorst was.

Een speler met een sobere stijl gekenmerkt door veel inzet en vechtlust. Debuteerde bij de Rode Duivels onder Paul Van Himst in de herfst na het WK ’94 en trok twee jaar later onder bondscoach Georges Leekens naar het WK in Frankrijk. Op Euro 2000 speelde hij elke wedstrijd en een jaar later had hij een groot aandeel in de kwalificatie voor het WK in Japan en Zuid-Korea. Hij scoorde in de heenmatch van de barrage tegen Tsjechië en lag in de terugwedstrijd met een op hem gemaakte fout in de zestien meter aan de basis van de kwalificatie. Wilmots zette de strafschop om en België mocht naar het WK.

Versyp was het type van de moderne ‘hoekspeler’.  Hij bracht niet alleen doelpunten aan maar nam er ook een groot deel zelf voor zijn rekening. Ondanks het feit dat zijn club, Club Brugge, niet al te best presteerde werd hij toch meer dan 30 keer geselecteerd voor de Rode Duivels. En dat pleit vooral voor zijn kwaliteiten. Was geselecteerd voor de wereldbekers van 1930 en 1934 maar speelde enkel de eerste.

Goalgetter van SV Waregem die net als zijn ploegmaat Philippe Desmet mee naar Mexico ging en er een sterk toernooi speelde, bekroond met een belangrijke goal in de groepsfase tegen Paraguay. Debuteerde net als Desmet in de legendarische kwalificatiematch tegen Nederland met een invalbeurt in het slotkwartier toen het 2-0 voor Oranje stond. Tien minuten later kopte Grün ons naar Mexico.

Als aanvaller van 20 bij Lierse mocht hij mee naar de allereerste wereldbeker van 1930 in Montevideo, Uruguay. Hij speelde daarna ook op de WK’s van 1934 en 1938 in Italië en Frankrijk. Daarmee is Voorhoof een van de vier spelers ter wereld die op alle Wereldbekers van voor de Tweede Wereldoorlog actief was. Voorhoof is ook de eerste Belgische speler die scoorde op een WK. Op het  WK 1934 in maakte hij de twee Belgische goals tegen Duitsland dat wel met 5-2 won.Tot 14 november 2017 was hij topschutter van de Rode Duivels met 30 doelpunten. Die dag brak Romelu Lukaku dat record tegen Japan.

Marc Wilmots maakte furore als niet aflatende centrumspits met een stevig kopspel en een hard schot. Evolueerde later naar een positie achter de spitsen. Groeide uit tot een echte leider op het veld waar hij vaak het verlengstuk was van bondscoach Robert Waseige. Was aanwezig op 4 wereldbekers maar speelde er ‘slechts’ drie: 1994, 1998 en 2002. In 1990 zat hij in de selectie maar speelde hij niet. Ook later als bondscoach leidde hij ons land naar twee grote toernooien. Op de wereldbeker 2014 bereikte hij de kwartfinale waar België niet opgewassen tegen Argentinië. Ook op het EK twee jaar later in Frankrijk waren de kwartfinales het eindstation.