Werd nooit beschouwd als een groot talent maar bleek van groot belang bij zijn clubs en de nationale ploeg. Albert debuteerde al in 1987 bij de Duivels maar werd pas in 1994 een van de sterkhouders. Onder bondscoach Paul Van Himst ontpopte hij zich tot een aanvallend ingestelde en bikkelharde verdediger met een gouden linkervoet. Albert werd matchwinnaar tegen Nederland op het WK ‘94 in Amerika. Het sterke WK leverde hem een transfer naar de Premier League op.

Verdediger bij Racing Brussel waarmee hij vier keer kampioen werd en in 1912 de allereerste editie van de Beker van België (voor clubelftallen) won. Andrieu kwam 18 keer uit voor de Rode Duivels. Zag in de eerste match van de Belgen over het kanaal in Engeland (12-0) alle kleuren van de regenboog tegen zijn rechtstreekse tegenstander. Desalniettemin een legende.

Leerde in het begin van vorige eeuw voetballen in de straatjes op het Antwerpse Kiel maar ging bij Antwerp spelen. Bastin was op z’n best wanneer hij in de vrije ruimte kon worden aangespeeld. Door zijn snelheid was hij dan toch niet meer in te halen. Samen met stadsgenoot Rik Larnoe werd hij door het warmbloedige Antwerpse voetbalpubliek in het nationaal elftal geschreeuwd. Net op tijd om nog mee de Olympische titel te veroveren.

Kopbalsterke centrale verdediger met een harde maar zuivere tackle. Stond er altijd en kende een lange carrière die wel drie generaties overbrugde. Werd door Guy Thys in 1986 opgevist voor het WK in Mexico. Toen de grote namen in de kwartfinale tegen Spanje geen strafschop durfden te nemen, deed Broos het dan maar. Zoals altijd hield hij zijn zenuwen onder controle en effende hij het pad voor de beslissende elfmeter van Leo Van der Elst.

Een begrip in het Belgische voetbal van weleer. Vooral in het Luikse. IJzersterke centrale verdediger die van eind jaren veertig tot eind jaren vijftig de Belgische defensie leidde. Carré had op die positie nauwelijks concurrentie. Mooie woordspeling van radio-icoon wijlen Jan Wauters: “Carré heerste in de carré”. Hij beschikte over een fantastische détente en werd daarom ook wel ‘de zwarte panter’ genoemd. Was actief op het WK van 1954.

Clijsters werd international nadat hij met Waterschei het grote Paris Saint Germain op spectaculaire wijze uit de Europabeker voor Bekerwinaars had gewipt. “Als Guy Thys hem nu niet kent, dan kent hij Clijsters nooit meer”, zei commentator Rik De Saedeleer. Kort daarna was Clijsters Rode Duivel. Zo ging dat in die tijd. Clijsters was erg veelzijdig; een uitstekende libero maar ook een prima middenvelder. Een slimme speler en een meester in de balrecuperatie. Clijsters speelde twee wereldbekers (1986 en 1990).

Michel De Wolf was een kleine felle en vooral onbuigzame flankverdediger met wie je als aanvaller nooit klaar was. Hij heeft overigens altijd moeten knokken voor zijn plaats. Speelde op het WK van ’86 en het WK van ‘94 maar zijn grote carrière begon pas als hij de 30 voorbij was. Hij mocht mee naar het WK in Italië en maakte met een knap afstandsschot tegen Zuid-Korea een van de mooiste doelpunten van het toernooi. In 1994, op z’n 36e zat hij nog in de selectie voor het WK in Amerika waar hij alle matchen speelde.

Was lange tijd de vaste rechtsachter bij de Rode Duivels waar hij de stevige concurrentie van onder meer Bertrand Crasson en Régis Genaux achter zich hield. Deflandre ontpopte zich geregeld tot redder in nood. Een bal voor de lijn wegkeren werd een beetje zijn handelsmerk. Een keer verdedigde hij zelfs het doel toen hij op Euro 2000 tegen Turkije doelman Filip De Wilde verving nadat die met een rode kaart van het veld moest en alle vervangingen reeds waren opgebruikt.

Speelde drie grote toernooien: EK 2000 en WK’s in 1998 en 2002.

Jonge lefgozer die op de wereldbeker 1986 in Mexico boven zichzelf uitsteeg. In de memorabele achtste finale tegen de Sovjet-Unie kopte hij de Rode Duivels in de verlengingen op voorsprong. Man met ‘présence’ in het hart van de defensie. Demol was ook op het WK van 1990 in Italië een basisspeler.

Begonnen als aanvaller maar gaandeweg omgevormd tot verdediger en linksback bij het grote Standard van begin jaren ’70. In die periode debuteerde hij ook voor de nationale ploeg waarvoor hij tien wedstrijden speelde en als verdediger twee keer scoorde. Op het EK’72 in eigen land speelde hij zowel de halve finale tegen West-Duitsland als de gewonnen wedstrijd om de derde plaats tegen Hongarije in ‘zijn’ Sclessin.

Door zijn karakter en persoonlijkheid, maar evenzeer vanwege zijn sterke fysieke vermogen groeide hij uit tot een natuurlijke leider op en naast het veld. Hij debuteerde onder Raymond Goethals en groeide onder Guy Thys uit tot vaste rechtsachter. Gerets was het type rechtsback dat graag mee in de aanval gaat. Werd in 1980 met de Rode Duivels vice-Europees kampioen en speelde drie wereldbekers (1982,1986 en 1990).

Op 20 november 1985 kopte hij zich de geschiedenis in met zijn doelpunt in Rotterdam tegen Nederland waardoor België naar het WK in Mexico ging en Nederland niet. Het is een van de meest iconische momenten uit de Belgische  voetbalgeschiedenis. Grün was een kopbalsterke verdediger die ook een jaar eerder op het EK in Frankrijk met het hoofd scoorde tegen Joegoslavië. Dankzij zijn nuchterheid en intelligentie was hij niet meer weg te denken uit de ploeg van Guy Thys. Hij speelde in totaal vier tornooien. Naast het EK 1984 was ook actief op de WK’s van 1986, 1990 en 1994.

Temperamentvolle rechtsachter van Anderlecht die zich moest weren en verdedigen. Had niet het talent van de grootheden rondom hem maar bouwde op wilskracht en verbetenheid een schitterende carrière uit. Heylens was nooit moe. Trok mee in de aanval en werd ondanks zijn kleinere gestalte een aardige kopper. Hij was 12 jaar lang international tot een beenbreuk in 1973 een einde aan zijn loopbaan maakte. Hij speelde op het WK ‘70 en het EK ’72.

Als linksback bij Berchem en Tilleur groeide Hoydonckx uit tot beste linksachter van het land en werd hij ook een vaste waarde bij de nationale ploeg. Zelfs toen hij daarna voor derdeklasser Excelsior Hasselt ging spelen, bleef hij international. Tussen 1928 tot 1933 nam hij met de nationale ploeg deel aan de Olympische Spelen van 1928 en het WK van 1930 in Uruguay. Zijn laatste interland speelde hij op 26 november 1933 tegen Denemarken. Zo werd hij de laatste spelers uit de 19e eeuw die uitkwam voor de Rode Duivels.

Leider van de groep Rode Duivels die ontbolsterde op de Olympische Spelen in 2008 en nadien uitgroeide tot een van de beste nationale teams ter wereld. Debuteerde in 2004 als 18-jarige en speelde tot zijn laatste interland in 2019 een belangrijke rol op en naast het veld. Speelde in 2014 het WK, miste in 2016 het EK en leidde in de knock-outfase van het WK 2018 ons land mee naar WK-brons.

Nam bij RWDM sportieve revanche voor een mislukte carrièrestart bij Anderlecht. Hij werd er een belangrijke pion net als bij de (toen nog Witte) duivels waar hij het even tot aanvoerder schopte en tijdens het EK van ’72 basisspeler was. Martens was een stijlrijke en faire verdediger die fraai mee oprukte en goede voorzet afleverde.

Uitstekende organisator. Hij deed dat met veel kunde. Zowel bij zijn clubs als bij de Rode Duivels onder Guy Thys. Zijn verdediging stond er. Meeuws leidde en stuurde ze, corrigeerde waar nodig. Voetbalde evenveel met de mond als met de voeten. Was ook een meester in het uitbouwen van de even geperfectioneerde als irritante buitenspelval. Speelde met de Rode Duivels het EK 80 en het WK 82.

Robuuste centrale verdediger. Man met baard en altijd ten strijde. Kende zijn limieten en ging daar dus nooit over. Precies die kwaliteit maakte hem zo groot en onmisbaar. De verpersoonlijking van ‘over mijn lijk’ of ‘No pasarán’. Symbool van de onverzettelijkheid. Millecamps was meer ‘onze’ nationale voorstopper van de jaren tachtig dan die van bij zijn club SV Waregem. Met Millecamps erbij stond de Belgische defensie als een bastion. Telkens hij werd geselecteerd, stond hij aan de aftrap.

Verdediger bij Antwerp en Beerschot. Maar bij Beerschot mocht hij in de matchen tegen Antwerp niet meedoen. Paverick was de enige Belgische international die zowel voor als na de Tweede Wereldoorlog voor de Rode Duivels speelde. Van 1939 tot 1946 was hij ook aanvoerder van de ploeg. Op de wereldbeker van 1938 in Frankrijk speelde hij de achtste finale (de enige wedstrijd voor de Belgen) die de Rode Duivels met 3-1 verloren van Frankrijk.

Een stormbreker met dikke dijen. Was zelden in balbezit maar een meester in het aanvallen van de tegenstrever in balbezit. Hij kende zijn beperkingen en kon zichzelf goed relativeren. Toch was hij onder bondscoach Raymond Goethals een vaste waarde in de defensie bij de Rode Duivels. Van de 33 wedstrijden die hij speelde was dat telkens van bij de aftrap.

Als beenharde maar technisch onderlegde linksachter vormde hij met Eric Gerets het beste paar flankverdedigers bij de nationale ploeg in jaren. Hij bezat voldoende kwaliteiten om bij het uitverdedigen zelfs aan het dribbelen te gaan. In zijn beste jaren vond hij op die positie zijn gelijke niet. In een sterke Belgische ploeg behoorde hij dan ook vaak bij de uitblinkers. Speelde 2 wereldbekers (1982 en 1986) en twee EK’s (1980 en 1984)

Deze ‘eeuwige Beatle’ bewees meermaals zijn waarde voor de Rode Duivels. Zijn enige doelpunt dat hij als vaste linksachter voor België maakte, was wel doorslaggevend voor een plaats op het WK ’94 in Amerika. Tot op vandaag voetbalt hij nog wekelijks ook al is hij inmiddels ruim de vijftig voorbij. Nog altijd messcherp en met wapperende manen.

Verdediger  bij Daring in de periode rond Wereldoorlog 1 en als student geneesheer die naar de loopgraven in de westhoek werd gestuurd was hij de bezieler van de Front Wanderers. Een ploeg van soldaten- internationals die tijdens de oorlog vriendschappelijke wedstrijden gingen spelen in de buurlanden ten voordele van de Belgische vluchtelingen. Swartenbroeks maakte ook deel uit van de ploeg die in 1920 in Antwerpen Olympisch kampioen werd.

Met Léon Jeck en Jacky Beurlet vormde Thissen de beenharde defensie van het grote Standard uit de jaren ‘70. Hij was een onverzettelijke kolos maar toch ook behoorlijk snel en technisch zeer bekwaam als flankverdediger. Hij ging geregeld mee in de aanval en scoorde ook. Zijn meest bekende actie was nochtans zijn schot op de paal in de WK kwalificatiematch op de Bosuil tegen Nederland. Thissen speelde met de toenmalige ‘Witte Duivels’ het WK van 1970 en EK van 1972.

De kleine en felle vleugelverdediger van Lierse was een en al inzet. Met heel zijn lichaam stopte hij de aanvallers en hun schoten af. Onvermoeibaar. Hij verwierf internationale faam op het WK van 1954 door er de legendarische Sir Stanley Matthews af te stoppen. Door het 4-4 gelijkspel werd Van Brandt de held van de dag. Een prestatie die niet alleen in België weerklank vond. De kleine Lierenaar kreeg een plaats in een Europese selectie voor de afscheidsmatch van Matthews.

Daniël Van Buyten was een grote en kopbalsterke centrale verdediger die regelmatig scoorde. Tussen 2001 en 2014 was hij een onbetwiste titularis in het hart van de verdediging. Hij speelde op het WK van 2002 en 2014. In Brazilië was hij de meest ervaren speler in de selectie van bondscoach Marc Wilmots. Hij speelde er zijn beste grote toernooi uit zijn carrière en sleepte zelfs de titel van beste verdediger van dat WK in ontvangst. Daarna nam hij afscheid van de nationale ploeg. Op zijn eindpunt dat tevens zijn hoogtepunt bij de Duivels was.

Ontgoochelde zelden als linksback bij de Rode Duivels waar hij de strijd aanging met Vital Borkelmans, Didier Dheedene, Philippe Léonard en Peter Van Der Heyden. Van Kerckhoven debuteerde op 29 mei 1996 met een 2-2 gelijkspel in een vriendschappelijke wedstrijd in Italië. Mede vanwege blessureleed was zijn internationale loopbaan vrij kort, ‘slechts’ zes jaar. Wel voldoende voor een deelname aan drie grote toernooien: Euro 2000 en de WK’s van 1998 en 2002.

Was aanwezig op vier grote toernooien waar hij jammer genoeg slechts enkele wedstrijden speelde. Hij debuteerde op 6 oktober 1993 onder Paul Van Himst in een vriendschappelijke interland tegen Gabon en trok het jaar nadien mee naar het WK in de Verenigde Staten waar hij niet van de bank raakte. Hij had als centrale verdediger dan ook af te rekenen met stevige concurrenten als Philippe Albert, Michel De Wolf, Georges Grün en Lorenzo Staelens. Nochtans was Van Meir een centrale verdediger die veel scoorde. Bij Lierse werd hij zelfs drie keer topschutter van de club. Hij zat ook in de selectie voor Euro 2000 en de wereldbekers van 1998 en 2002.

Oscar Verbeeck is de jongere broer van Theo Verbeeck, een van de eerste voorzitters van Anderlecht. Oscar speelde als verdediger voor Club Brugge en Union en kwam 27 keer uit voor het Belgisch elftal. Daar stond hij in de verdediging van de ploeg die in 1920 kampioen werd naast Armand Swartenbroeks.

Krachtig in de duels, sierlijk in de opbouw. Debuteerde in 2006 voor de Rode Duivels en werd op jonge leeftijd al aanvoerder van de nationale ploeg. Voornamelijk centraal in de defensie actief, maar daarnaast ook vaak als linksachter zijn waarde getoond voor de nationale ploeg. Speelde het WK in 2014, opereerde ijzersterk op het Europees Kampioenschap in 2016 en kwam ook op het WK in 2018 in actie in onder meer de beslissende wedstrijd tegen Engeland om brons.