Werd nooit beschouwd als een groot talent maar bleek van groot belang bij zijn clubs en de nationale ploeg. Albert debuteerde al in 1987 bij de Duivels maar werd pas in 1994 een van de sterkhouders. Onder bondscoach Paul Van Himst ontpopte hij zich tot een aanvallend ingestelde en bikkelharde verdediger met een gouden linkervoet. Albert werd matchwinnaar tegen Nederland op het WK ‘94 in Amerika. Het sterke WK leverde hem een transfer naar de Premier League op.

Verdediger bij Racing Brussel waarmee hij vier keer kampioen werd en in 1912 de allereerste editie van de Beker van België (voor clubelftallen) won. Andrieu kwam 18 keer uit voor de Rode Duivels. Zag in de eerste match van de Belgen over het kanaal in Engeland (12-0) alle kleuren van de regenboog tegen zijn rechtstreekse tegenstander. Desalniettemin een legende.

Schoot zich met één doelpunt de legende in toen hij tijdens een Frankrijk-België in de jaren vijftig na een solo van zestig meter de bal hard voorbij de Franse doelman knalde. Deze actie leverde hem de bijnaam ‘Held van Colombes’ op naar het stadion in Parijs waar de match werd gespeeld. Als zoon uit een mijnwerkersgezin legde hij ook een enorme werklust aan de dag. Hij speelde als rechtsbuiten en maakte 20 doelpunten voor de Rode Duivels met wie hij op het WK van Zwitserland actief was.

Nolle Badjou moest zich in de jaren 20 in allerijl laten naturaliseren om voor de Rode Duivels te kunnen spelen nadat bleek dat zijn vader en zijn uit Nederland geïmmigreerde grootvader altijd Nederlander waren gebleven. Badjou was de Belgische doelman op het eerste WK in 1930 in Montevideo en acht jaar lter in Frankrijk. Met 39 interlands was hij in de jaren ‘30 de doelman die het vaakst onder de lat stond bij de Rode Duivels. Hij stond bekend om z’n kalmte in doel. Maar alleen al met z’n priemende ogen kon hih de tegenstander van z’n stuk brengen.

Kwam op erg jonge leeftijd vanuit Brazilië naar Europa (Anderlecht) op zoek naar een voetbaltoekomst. Oliveira was een doorzetter en werd in het Astridpark omgevormd van rechtsachter tot diepe spits. Intrinsiek was hij een echte topper. Aalvlug met de benen en kwiek met het hoofd. Snel in de reactie ook. Onder bondscoach Georges Leekens speelde hij sterke wedstrijden in combinatie met Emile Mpenza. Speelde met de Rode Duivels op het WK ’98 in Frankrijk.

Leerde in het begin van vorige eeuw voetballen in de straatjes op het Antwerpse Kiel maar ging bij Antwerp spelen. Bastin was op z’n best wanneer hij in de vrije ruimte kon worden aangespeeld. Door zijn snelheid was hij dan toch niet meer in te halen. Samen met stadsgenoot Rik Larnoe werd hij door het warmbloedige Antwerpse voetbalpubliek in het nationaal elftal geschreeuwd. Net op tijd om nog mee de Olympische titel te veroveren.

Kleine en fijne dribbelaar met een sterke fysiek. Opgeleid bij Sint Truiden, open gebloeid bij Club Luik en daarna helemaal doorgebroken bij Anderlecht. De bedrijvige middenvelder kon zowel op de linker-als op de rechterflank aardig uit de voeten en trok ook zijn streng als rechtsachter. Speelde drie opeenvolgende wereldbekers met de Rode Duivels (1994,1998 en 2002).

Aanvaller bij CS Verviers in het begin van vorige eeuw. Werd met België in 1920 Olympisch kampioen en stond in de finale in de basis. Vlak voor het uitbreken van WO I debuteerde hij voor de nationale ploeg met een 4-2 nederlaag tegen Nederland. Zijn beste jaren volgden na de oorlog toen hij in zes wedstrijden voor de Rode Duivels nog vijf keer scoorde, onder meer in de halve finale van het Olympisch toernooi tegen Nederland.

Raymond Braine wordt beschouwd als ’s lands beste speler tijdens het interbellum. Maar voor het belangrijkste toernooi, het WK van 1930 was hij door de KBVB geschorst omwille van het niet naleven van het amateurstatuut. Hij baatte een café uit en dat mocht niet als voetballer want zo derfde hij -onrechtreeks- inkomsten uit zijn naambekendheid. Het kwam ook de KBVB duur te staan want op dat WK werd hij echt gemist. Braine werd zo de eerste Belgische profspeler die naar het buitenland trok. Ook bij Sparta Praag speelde hij de pannen van het dak.

De oudere broer van Raymond. Middenvelder die zijn hele leven bij Beerschot speelde. Pierre was een fantastische dribbelaar. Als Rode Duivel nam hij deel aan de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam waar hij drie wedstrijden speelde en aan het WK van 1930 waar hij de Belgische aanvoerder was. Op 6 november 1951 wandelde Pierre Braine in het park van Antwerpen, ging zitten op een bank, viel in slaap en stierf. Amper 51 jaar oud.

Kopbalsterke centrale verdediger met een harde maar zuivere tackle. Stond er altijd en kende een lange carrière die wel drie generaties overbrugde. Werd door Guy Thys in 1986 opgevist voor het WK in Mexico. Toen de grote namen in de kwartfinale tegen Spanje geen strafschop durfden te nemen, deed Broos het dan maar. Zoals altijd hield hij zijn zenuwen onder controle en effende hij het pad voor de beslissende elfmeter van Leo Van der Elst.

Buffel debuteerde in 2002 bij de Rode Duivels onder bondscoach Aimé Anthuenis die van hem een belangrijke pion maakte in een aanvalsdriehoek met Wesley Sonck en  Emile Mpenza. Als aanvallend ingestelde middenvelder scoorde hij zes keer voor de nationale ploeg.

Butler was een Engelsman en ex-speler van Arsenal die in 1932 trainer werd in België. Eerst van Daring Brussel waarmee hij 2 titels won. In 1935 nam hij er ook de job van bondscoach bij. Met hem aan het roer plaatsten de Rode Duivels zich voor het WK van 1938 in Frankrijk waar België in de eerste ronde werd uitgeschakeld. Tot aan het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zat hij 30 wedstrijden op de bank.

Periode : 12/05/1935 – 21/04/1940   

Aantal officiële wedstrijden: 30

Begin vorige eeuw de sterspeler bij Club Brugge en één van de meest briljante spelers uit de periode voor en na de Eerste Wereldoorlog. Centrale middenvelder in een 2-3-5 opstelling waarin hij zich meer aanvallend dan verdedigend kon uitleven. Beschikte over een uitstekend kopspel en was niet vies van nu en dan wat acrobatie.

Fijne midvoor uit de jaren ‘30. Capelle kwam als 17-jarige in de nationale ploeg. Geen tank die naar voor stormde maar wel een beredeneerde speler. Als spits van Standard was hij in zijn tijd de onbetwiste leider van de Waalse internationals. Zijn strafste prestatie bij de Rode Duivels leverde hij in Kopenhagen toen hij met drie doelpunten een 3-0 achterstand  mee omboog in een 3-4 overwinning. Hij werd geselecteerd voor de WK’s van 1934 en 1938 maar kwam enkel in 1934 in actie

Een begrip in het Belgische voetbal van weleer. Vooral in het Luikse. IJzersterke centrale verdediger die van eind jaren veertig tot eind jaren vijftig de Belgische defensie leidde. Carré had op die positie nauwelijks concurrentie. Mooie woordspeling van radio-icoon wijlen Jan Wauters: “Carré heerste in de carré”. Hij beschikte over een fantastische détente en werd daarom ook wel ‘de zwarte panter’ genoemd. Was actief op het WK van 1954.

Hij was het symbool van strijdlust en wilskracht gekoppeld aan techniek en een neus voor goals.
Niet voor niks werd hij ‘Sterke Jan’ genoemd. Een bijnaam die zijn oorsprong vindt in zijn formidabele rush op het WK ’82 in Elche tegen Hongarije. Die lag aan de basis van de kwalificatie van de Rode Duivels voor de tweede ronde. Ceulemans liep, ging twee man voorbij, werd getackeld, strompelde en kroop weer recht. Zijn tegenstanders konden niet volgen. Zijn voorzet werd door Alex Czerniatynski in doel gefrommeld. Sterke Jan was geboren.

Polyvalente allrounder die in 2011 debuteerde en vast deel uitmaakte van de groep die zich plaatste voor het WK in 2014. Begon dat WK als basisspeler, miste in 2016 het EK maar ontpopte zich in de aanloop naar en vooral op het WK 2018 tot vaste waarde in het team dat brons won. Afwerker van de magistrale aanval die ons in de slotseconde voorbij Japan naar de historische kwartfinale tegen Brazilië leidde en ook in de ‘kleine finale’ belangrijk met een assist voor de 1-0 van Thomas Meunier.

Op het WK van 1986 in Mexico schoot hij in de befaamde wedstrijd tegen de USSR het bevrijdende vierde doelpunt tegen de touwen en zijn generatie Rode Duivels de legende in. De kleine Limburger moest optornen tegen een loodzware concurrentie (Ceulemans, Czerniatynski, Vandenbergh) maar bouwde desondanks een aardige internationale carrière uit. Vaak als driftige opjager. Het loonde want hij maakte toch 12 doelpunten voor de Rode Duivels met wie hij drie grote toernooien speelde. In 1984 speelde hij alle matchen op het EK en na de vierde plaats in Mexico ging hij vier jaar later ook nog mee naar de Mondiale in Italië.

Centrale verdediger en verdedigende middenvelder. Een stofzuiger en een aanjager. Noeste arbeider op het veld met opgestroopte mouwen. Maar ook een intelligente speler en een leider. Als een van de sterkhouders van Racing Genk maakte hij in maart ’98 zijn debuut voor de Rode Duivels tegen Noorwegen. Zijn prestatie beviel en enkele maanden later zat hij in de selectie voor het WK in Frankrijk.

Clijsters werd international nadat hij met Waterschei het grote Paris Saint Germain op spectaculaire wijze uit de Europabeker voor Bekerwinaars had gewipt. “Als Guy Thys hem nu niet kent, dan kent hij Clijsters nooit meer”, zei commentator Rik De Saedeleer. Kort daarna was Clijsters Rode Duivel. Zo ging dat in die tijd. Clijsters was erg veelzijdig; een uitstekende libero maar ook een prima middenvelder. Een slimme speler en een meester in de balrecuperatie. Clijsters speelde twee wereldbekers (1986 en 1990).

Zijn traptechniek was zijn handelsmerk. Niemand kon zo hard en zo precies op een bal trappen als hij. Zijn wereldtrap tegen de DDR was jarenlang te zien in de begingeneriek van het TV programma Sportweekend. Met de Rode Duivels speelde Coeck op het WK ‘82 en het EK ’84. Ludo had oog voor stijl, niet alleen bij het trappen. Maar in alles. Zowel op als naast het veld. Rechte rug, fierheid, présence. Helaas kwam hij veel te vroeg aan zijn einde toen hij op  9 oktober 1985 op z’n dertigste omkwam bij een verkeersongeval.

Alom gewaardeerd vanwege zijn fysieke uithouding en mentaal doorzettingsvermogen. Cools draafde een hele wedstrijd lang de rechterflank op en af. Onder Ernst Happel werd hij de belangrijkste speler bij het Club Brugge van de jaren ‘70. Toen hij bij de Rode Duivels Wilfried Van Moer naast zich kreeg, bleef Cools draven en werd hij diens onvermoeibare dienaar. Het EK 1980 was zijn enige grote toernooi. Hij was er wel onze aanvoerder.

Aanvaller bij het Union van begin 20e eeuw waarvoor hij maar liefst 91 doelpunten maakte in 116 wedstrijden. Hij stond bekend om zijn legendarische trap. Ook bij de nationale ploeg schoot Coppée ze vlotjes binnen. 9 goals op 15 wedstrijden. Daarbij een hattrick in de kwartfinale van het Olympisch voetbaltornooi in 1920 tegen Spanje en de openingsgoal uit strafschop in de finale tegen Tsjechoslowakije.

Een fenomeen, een non-conformist. Hij kon met de bal wat niemand anders kon. Voor Coppens kwamen de mensen naar het stadion. Coppens speelde ter vermaak van het volk. Soms dribbelde hij de doelman, keerde terug, dribbelde de keeper opnieuw om dan pas te scoren. Een strafschop trapte hij soms met de hiel en met de rug naar doel terwijl hij zogezegd aanwijzingen gaf. Een kunstliefhebber en zelf ook een artiest. Scoorde en liet scoren. Liet verdedigers zweten en afzien. Dreef hen de wanhoop nabij. Coppens speelde met België de eindronde op het WK 1954 in Zwitserland.

Doelman bij Racing Brussel in de jaren 1920. Een krachtpatser die ook amateurbokser was. En dat kwam hem goed van pas. In een periode waarin het doelverdedigen een andere dimensie kreeg -vanaf 1912 mochten keepers enkel nog in hun doelgebied de bal met de handen raken- ontpopte De Bie zich tot de populairste keeper van het land. Zijn stijl was compleet: lenig in al zijn bewegingen, klemvast met de handen en fors met de vuist. Hij speelde ook vaak als derde verdediger. De Bie werd met België Olympisch kampioen in 1920 in Antwerpen. De legendarische Spaanse doelman Ricardo Zamora, toen de beste keeper ter wereld, vond De Bie nog beter.

Niki begon al op haar vijfde te voetballen bij Klim Op Begijnendijk. Op haar 14de vertrok ze naar Rapide Wezemaal waar ze al na een jaar in het eerste elftal debuteerde en twee keer kampioen werd. Na haar periode bij Anderlecht begon ze bij het Nederlandse Willem II aan de nieuw opgerichte eredivisie voor vrouwen en sloot haar actieve carrière af bij Lierse. Ze was vijf jaar lang aanvoerder bij de nationale ploeg.

Spits van Club Brugge. Debuteerde op 22 april 1906 bij de Rode Duivels met twee doelpunten in de 0-5 zege bij Frankrijk. Geruime tijd later scoorde tegen Franse zelfs vijf keer. Tot aan de periode Raymond Braine was De Veen de productiefste aanvaller van het land.

Doelman uit de Beverse school waaruit ook Jean-Marie Pfaff en Filip De Wilde kwamen. Bereikte de top mede dankzij zijn doorzettingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel. Op Euro 2000 was hij nog de doublure voor Filip De Wilde maar na diens afscheid werd hij de vaste nummer één en een belangrijke schakel in de kwalificatie voor het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea waar hij alle vier de wedstrijden speelde.

Gevormd in de onvolprezen Beverse keepersschool. Filip De Wilde stond voor sobere degelijkheid. Na het vertrek van Jean-Marie Pfaff naar München greep hij zijn kans bij Beveren maar bij de nationale ploeg bleef de concurrentie bikkelhard. Ook na het afscheid van Jean-Marie Pfaff dáár toen Michel Preud’homme zich als nummer één manifsteerde. Pas onder Georges Leekens werd Filip De Wilde de Belgische nummer één al moest hij blijven vechten tegen vooroordelen en de geesten van zijn voorgangers.

Michel De Wolf was een kleine felle en vooral onbuigzame flankverdediger met wie je als aanvaller nooit klaar was. Hij heeft overigens altijd moeten knokken voor zijn plaats. Speelde op het WK van ’86 en het WK van ‘94 maar zijn grote carrière begon pas als hij de 30 voorbij was. Hij mocht mee naar het WK in Italië en maakte met een knap afstandsschot tegen Zuid-Korea een van de mooiste doelpunten van het toernooi. In 1994, op z’n 36e zat hij nog in de selectie voor het WK in Amerika waar hij alle matchen speelde.

Was lange tijd de vaste rechtsachter bij de Rode Duivels waar hij de stevige concurrentie van onder meer Bertrand Crasson en Régis Genaux achter zich hield. Deflandre ontpopte zich geregeld tot redder in nood. Een bal voor de lijn wegkeren werd een beetje zijn handelsmerk. Een keer verdedigde hij zelfs het doel toen hij op Euro 2000 tegen Turkije doelman Filip De Wilde verving nadat die met een rode kaart van het veld moest en alle vervangingen reeds waren opgebruikt.

Speelde drie grote toernooien: EK 2000 en WK’s in 1998 en 2002.

Maakte in 2006 als 18-jarige zijn debuut voor de Rode Duivels. Kon als jonge basisspeler geen kwalificatie afdwingen voor het EK 2008 en het WK 2010. Slaagde ook niet in kwalificatie voor het EK 2012 maar groeide onder bondscoach Marc Wilmots uit tot een belangrijke schakel richting WK 2014. Maakte op weg naar dat WK een cruciaal doelpunt in en tegen Schotland.

Een klassespeler met klasseflitsen op het veld en persoonlijkheid in de spelersgroep. Na zijn transfer van Club Brugge naar Anderlecht werd hij ook een leider bij de Rode Duivels. Hij straalde gezag uit en nam de ploeg op sleeptouw. Degryse groeide in de jaren negentig uit tot de bepalende speler van het land. Speelde op het WK van 1990 en 1994.

Liet bij de Rode Duivels eerst zijn kunnen zien als aanvaller maar groeide gaandeweg uit tot centrale middenvelder. Vast deel van de Rode Duivels van 2006 tot en met 2018 en geroemd om zijn balvastheid en wendbaarheid.

Jonge lefgozer die op de wereldbeker 1986 in Mexico boven zichzelf uitsteeg. In de memorabele achtste finale tegen de Sovjet-Unie kopte hij de Rode Duivels in de verlengingen op voorsprong. Man met ‘présence’ in het hart van de defensie. Demol was ook op het WK van 1990 in Italië een basisspeler.

Speelde vijftien jaar voor Anderlecht waar ze geruime tijd ouderdomsdeken was maar won haar meeste belangrijke trofeeën in het begin van haar carrière bij Brussel D’71, Rapide Wezemaal en Eendracht Aalst. In 2001 trok ze als eerste Belgische speelster naar het buitenland waar ze één seizoen voor het Duitse FCR 01 Duisburg speelde. Op 17 maart 1990 debuteerde ze bij de nationale ploeg met een invalbeurt na de rust tegen Engeland (0-3 verlies). Ze zou daarna nog 55 keer het nationale shirt dragen, 18 keer de aanvoerdersband en als middenveldster 5 keer scoren.

Stevige aanvallende middenvelder van SV Waregem en sfeermaker die ook vaak als diepe spits speelde. Debuteerde bij de Rode Duivels op 20 november 1985 in de iconische kwalificatie-interland in de Kuip tegen Nederland waar Georges Grün ons naar de wereldbeker in Mexico kopte. Desmet mocht ook mee naar Latijns-Amerika en speelde er drie wedstrijden.

Blonk uit door zijn atletische gestalte en speldoorzicht. Dewalque verhuisde bij Standard al snel van de aanval via het middenveld naar de positie van libero. Vaak risicovol bij het uitverdedigen maar zijn uitstekende techniek bracht hem daarmee zelden in de problemen. Was intelligent en daardoor ook een prima organisator. Vaste waarde ook in de verdediging van bondscoach Raymond Goethals waarmee hij het WK van 1970 en EK van 1972 speelde.

Kleine linksbuiten van Racing Mechelen dat tot 1930 de toonaangevende club in de Dijlestad was. Jan Diddens, bijgenaamd ‘den bekker’  was één van de meest onvergetelijke spelers van de club. Werd ook geregeld geselecteerd voor de nationale ploeg waarin hij echter minder succesvol was dan bij zijn club. Diddens speelde wel twee van de drie wedstrijden op de Spelen van 1928 en de twee matchen op het WK van 1930.

Werd bij Racing White de betere voetballer die geleidelijk aan in aanmerking kwam voor de ‘Witte Duivels’ van Raymond Goethals. Een werker met allure die na het WK ’70 naar Anderlecht vertrok. Dockx ontpopte zich tot de man zonder wie de vedetten niet konden schitteren en scoren. Op het einde van zijn loopbaan werd hij de supersub. Altijd klaar voor de dienst. Schielijk overleden op 15 januari 2002. Veel te vroeg.

Begonnen als aanvaller maar gaandeweg omgevormd tot verdediger en linksback bij het grote Standard van begin jaren ’70. In die periode debuteerde hij ook voor de nationale ploeg waarvoor hij tien wedstrijden speelde en als verdediger twee keer scoorde. Op het EK’72 in eigen land speelde hij zowel de halve finale tegen West-Duitsland als de gewonnen wedstrijd om de derde plaats tegen Hongarije in ‘zijn’ Sclessin.

Speelde zich al op jonge leeftijd in de kijker en onderscheidde zich door zijn talent en polyvalentie. Emmers kon alles. Achter de spitsen, op de rechterflank of als libero, op iedere positie kon hij aardig uit de voeten. Dat was tegelijk ook zijn nadeel. Emmers had geen vaste positie. Bovendien werd hij een groot deel van zijn carrière geplaagd door blessures. Maar telkens kam hij terug. Karakter had hij dus ook wel. Speelde met de Rode Duivels op de WK’s van 1990 en 1994.

Rijzige middenvelder die duelkracht koppelde aan belangrijke doelpunten. Tussen 2007 en 2018 overwegend basisspeler en maker van cruciale doelpunten de WK’s in 2014 en 2018.

Middenvelder bij Beerschot waar hij samen met Gust Fierens en Staf Pelsmaeker de ruggengraat vormde. Speelde op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen alle wedstrijden en werd mee Olympisch kampioen. Ook aan de Spelen van Parijs vier jaar later nam hij deel. België verloor er de eerste match met 8-1 tegen Zweden in een match die bekend staat als de ramp van Colombes.

Door zijn karakter en persoonlijkheid, maar evenzeer vanwege zijn sterke fysieke vermogen groeide hij uit tot een natuurlijke leider op en naast het veld. Hij debuteerde onder Raymond Goethals en groeide onder Guy Thys uit tot vaste rechtsachter. Gerets was het type rechtsback dat graag mee in de aanval gaat. Werd in 1980 met de Rode Duivels vice-Europees kampioen en speelde drie wereldbekers (1982,1986 en 1990).

Goethals, bij het grote publiek geliefd vanwege zijn sappig Brussels accent en de manier waarop hij sommige namen vervormde, was in de eerste plaats een voetbaldier bekend om zijn tactische aanpak. Na een periode als assistent van de selectieheren Tuur Ceuleers en later Constant Vanden Stock, werd hij in 1968 volwaardig hoofdcoach en leidde hij de Rode Duivels naar het WK’70 en EK’72 waar België brons won. Opmerkelijk was dat op weg naar die EK final four in eigen land, de ‘Witte Duivels’ dankzij enkele listige ingrepen van Goethals onder meer Portugal en Italië uitschakelden.

Periode: 17/04/1966 – 25/04/1976

Aantal officiële wedstrijden: 44

Aantal grote toernooien: 2 (WK 1970 en EK 1972)

Goetinck was de eerste Belgische bondscoach in de geschiedenis. Voor hem namen een Schot, een Engelsman en een Oostenrijker de functie waar. Hij was trainer van Club Brugge en bondscoach op het eerste WK in 1930 in Uruguay en ook vier jaar later in Italië. In Uruguay had hij de ondankbare taak om de selectie na een bootreis van twee weken de ploeg fit aan de aftrap te krijgen. Trainen op het dek om 6 uur ’s ochtends en na aankomst op het strand van Pocitos tegenover het pension waar de Belgen ‘in den aap’ gelogeerd waren. Zowel in Uruguay als in Italië werd België in de eerste ronde uitgeschakeld. Als trainer hield hij er voor die tijd revolutionaire opvattingen op na. Hij laste aparte conditietrainingen in en liet de jonge voetballertjes van Club lopen in de duinen om hun kracht en explosiviteit te vergroten.

Periode: 13/07/1930 – 27/05/1934

Aantal officiële wedstrijden: 31

Aantal grote toernooien: 2 (WK 1930 en WK 1934)

Was een bedrijvige, fysiek sterke en vlot scorende linkermiddenvelder. Opgeklommen van tweedeklasser Verbroedering Geel, via Racing Genk tot bij Anderlecht waar hij in de ploeg van Aimé Anthuenis een onmisbare schakel was tijdens de fantastische Champions League campagne. Een jaar eerder debuteerde hij bij de Rode Duivels. Zijn eerste van 13 interandgoals maakte hij in de knotsgekke wedstrijd  in Nederland die op een 5-5 gelijkspel eindigde. Goor was actief op Euro 2000 en op het WK van 2002 en speelde in beide toernooien alle wedstrijden.

Op 20 november 1985 kopte hij zich de geschiedenis in met zijn doelpunt in Rotterdam tegen Nederland waardoor België naar het WK in Mexico ging en Nederland niet. Het is een van de meest iconische momenten uit de Belgische  voetbalgeschiedenis. Grün was een kopbalsterke verdediger die ook een jaar eerder op het EK in Frankrijk met het hoofd scoorde tegen Joegoslavië. Dankzij zijn nuchterheid en intelligentie was hij niet meer weg te denken uit de ploeg van Guy Thys. Hij speelde in totaal vier tornooien. Naast het EK 1984 was ook actief op de WK’s van 1986, 1990 en 1994.

Een prinselijke voetballer. Speelde met verfijning en elegantie. Had een mooi schot. Niet hard, wel één dat de bal deed drijven. Ook zijn passing was excellent. De liefhebbers van het betere voetbal kwamen voor hem naar het stadion. Was de Enzo Scifo ‘avant la lettre’. In alle opzichten. Hanon was wel iets te bescheiden om meer uit z’n internationale carrière te halen. Toch was hij zowel bij Anderlecht als bij de Rode Duivels geregeld uitblinker en matchwinnaar. Hij overleed op 13 oktober 2017 op 80-jarige leeftijd.

Aanvoerder van het team dat in 1920 in Antwerpen Olympisch kampioen werd met forfaitcijfers nadat tegenstander Tsjechoslowakije halfweg de wedstrijd ontevreden van het veld stapte. Speelde zijn hele leven bij Union en debuteerde na de wapenstilstand voor de nationale ploeg. Was in elke wedstrijd het toonbeeld van grenzeloze inzet. Daar leed zijn lichaam kennelijk onder. Want na de spelen werd hij vooral door blessures geplaagd. Hanse was ook de eerste speler bij wie de meniscus werd weggenomen. Hij overleed als laatste overlevende van de Olympische kampioen in 1981, als kapitein die als laatste het strijdperk verlaat

Was zowat de meest representatieve figuur uit de periode waarin FC Mechelen (nu KV Mechelen) groot werd. Hellemans was eens stevige gebronsde kerel die ook prima kon zwemmen. Op het veld bezette hij de post van ‘kanthalf’, flankspeler dus. Een gestileerde spil die niet weg te denken was uit de nationale ploeg waarmee hij actief was op het WK van 1930 en 1934. Stond ook gekend voor zijn fairplay maar liet zich nooit de kaas van het brood eten.

Temperamentvolle rechtsachter van Anderlecht die zich moest weren en verdedigen. Had niet het talent van de grootheden rondom hem maar bouwde op wilskracht en verbetenheid een schitterende carrière uit. Heylens was nooit moe. Trok mee in de aanval en werd ondanks zijn kleinere gestalte een aardige kopper. Hij was 12 jaar lang international tot een beenbreuk in 1973 een einde aan zijn loopbaan maakte. Hij speelde op het WK ‘70 en het EK ’72.

Als linksback bij Berchem en Tilleur groeide Hoydonckx uit tot beste linksachter van het land en werd hij ook een vaste waarde bij de nationale ploeg. Zelfs toen hij daarna voor derdeklasser Excelsior Hasselt ging spelen, bleef hij international. Tussen 1928 tot 1933 nam hij met de nationale ploeg deel aan de Olympische Spelen van 1928 en het WK van 1930 in Uruguay. Zijn laatste interland speelde hij op 26 november 1933 tegen Denemarken. Zo werd hij de laatste spelers uit de 19e eeuw die uitkwam voor de Rode Duivels.

Rots in de branding achterin bij de Belgian Red Flames die zich in 2016 voor het eerst plaatsten voor een Europees Kampioenschap. Op dat EK 2017 in Nederland ijzersterk in onder meer de historische overwinning tegen Noorwegen, waarin ze de latere Gouden Bal-winnares Ada Hederberg uit de wedstrijd hield. Van 2007 tot 2020 dertien jaar lang belangrijk voor de groep, zowel op en naast het veld. Groeide uit tot leidersfiguur en inspiratiebron en werd geroemd om haar professionele attitude. Zwaaide eind 2020 af na de gelukte kwalificatie voor het EK 2022.

Jurion ontpopte zich van een frêle en subtiele voetballer tot een visionaire en fysiek fors uitgebouwde spelverdeler. Maar hij was vooral een sluwe en slimme speler. Zowel bij Anderlecht als bij de nationale ploeg ontpopte hij zich als een echte leider. Bij de Rode Duivels droeg hij 38 keer de aanvoerdersband. Hij debuteerde als 18-jarige op Kerstdag 1955 met een 2-1 zege tegen Frankrijk. Zijn eerste van 9 doelpunten maakte hij twee jaar later in Turkije.

Leider van de groep Rode Duivels die ontbolsterde op de Olympische Spelen in 2008 en nadien uitgroeide tot een van de beste nationale teams ter wereld. Debuteerde in 2004 als 18-jarige en speelde tot zijn laatste interland in 2019 een belangrijke rol op en naast het veld. Speelde in 2014 het WK, miste in 2016 het EK en leidde in de knock-outfase van het WK 2018 ons land mee naar WK-brons.

Raoul Lambert was snel, explosief en had een ongelooflijk hard schot. Door die kracht ruïneerde hij helaas zijn lichaam. Zijn korte en krachtige spieren legden beslag op zijn knieën die hij bij bijna elke trap op doel aan flarden schoot. Ondanks zijn ontelbare blessures kende hij een uitzonderlijke loopbaan. Bij Club Brugge was hij zo onmisbaar dat hij zelfs met een blessure mee op (Europese) verplaatsing ging ook al was het om in de tribune te zitten. Op het WK 1970  trapte hij tegen El Salvador al hinkend een strafschop binnen.

Aanvaller bij Beerschot. Speelde alle drie de wedstrijden op de Spelen van Antwerpen 1920 en maakte in de finale tegen Tsjechoslowakije het tweede Belgische doelpunt na enkele ‘meesterlijke schijnbwegingen’ zoals John Langenus beschreef in zijn boek ‘voetbal van hier en overal’. Een klein kwartier later verlieten de Tsjecho-Slovaken misnoegd het veld.

Was gedurende twee periodes bondscoach. In zijn eerste periode leidde hij de nationale ploeg via de barrages tegen Ierland naar het WK ’98 in Frankrijk. Na drie gelijke spelen moesten de Belgen helaas naar huis. Leekens geroemd vanwege zijn sterk organisatievermogen keerde in 2010 terug naar de KBVB en miste op een haar na de eindronde van het EK 2012 in Polen en Oekraïne. Stapte in zijn tweede ambtsperiode op toen, dixit Leekens “ 90 procent van het werk klaar was”.

Periode: 11/02/1997 – 18/08/1999  en 03/05/2010 – 13/05/2012

Aantal officiële wedstrijden: 44

Aantal grote toernooien: 1 (WK 1998)

Een uitzonderlijk getalenteerde buitenspeler die vanwege zijn kwaliteiten ook wel de Belgische Stanley Matthews werd genoemd, de legendarische flankaanvaller van het Engelse Blackpool. Als dribbelaar, man met versnellingen en een wisselend tempo, was Lemberechts de publiekstrekker bij het grote FC Mechelen (nu KV Mechelen) van de jaren vijftig. Bij de nationale ploeg scoorde hij 14 keer in 42 wedstrijden. In 1947 werd hij als enige Belg uitgekozen om in een Europese ploeg in Glasgow tegen Groot-Brittannië te spelen.

Een ijverige, dienende speler in dienst van Anderlecht. Hij kende geen andere ploeg. Lippens was een harde werker die nooit persoonlijk succes nastreefde en op z’n best was in de schaduw. Bal recupereren en weer inleveren, dat was zijn devies. Nooit dribbelde hij meer dan drie man. Was vaak beslissend vanop de elfmeter. Al zijn strafschoppen waren op maat. Ook één van zijn twee goals voor de Rode Duivels scoorde hij vanop de stip.

Doug Livingstone was een Schot die van 1951 tot 1953 bondscoach was van Ierland en daarna aan het roer bij de Rode Duivels stond als opvolger van de Engelsman Bill Gormlie. Hij kwalificeerde de Rode Duivels voor het WK van 1954 in Zwitserland waar België ondanks een fantastische wedstrijd tegen Engeland (4-4) de eerste ronde niet overleefden. Na het WK verliet hij de Belgische ploeg.

Periode: 23/09/1953 – 11/11/1954   

Aantal officiële wedstrijden: 13

Aantal grote toernooien: 1 (WK 1954)

Won van bij het begin van haar carrière in 1994 elke seizoen minstens één trofee met haar clubs Anderlecht, Eendracht Aalst en Rapide Wezemaal. Daarna verkaste de middenveldster naar het buitenland (Willem II, Djurgarden, Duisburg). Bij de nationale vrouwenploeg die toen nog niet de naam Belgian Red Flames droeg, debuteerde ze op 6 maart 1996 met een invalbeurt in Budel tegen Nederland (4-0 verlies). Later schopte ze het tot aanvoerster van het nationale elftal.

Nam bij RWDM sportieve revanche voor een mislukte carrièrestart bij Anderlecht. Hij werd er een belangrijke pion net als bij de (toen nog Witte) duivels waar hij het even tot aanvoerder schopte en tijdens het EK van ’72 basisspeler was. Martens was een stijlrijke en faire verdediger die fraai mee oprukte en goede voorzet afleverde.

Rie Meert speelde naar verluidt zijn beste wedstrijd als doelman van de Rode Duivels in februari 1952 op de Heizel tegen Italië. 2-0 winst voor de Belgen. Een foto van die match hing geruime tijd aan de muur van zijn café Green Park tegenover het stadion van Anderlecht, zijn club. Meert pakte de ballen met branie en bravoure. Zijn uitstekende reflexen dankte hij aan zijn carrière als kaatser. Was vaste naoorlogse doelman van de nationale ploeg.

Gentleman-voetballer en jarenlang vaste waarde bij zijn club Antwerp en de Rode Duivels. Hondstrouw en ook nooit in vraag gesteld. Als aanvallend ingestelde middenvelder was hij niet uit op individueel succes maar maakte hij het elftal rond zich wel beter. Zelf was hij bijzonder balvast en als ‘rechterhalf’ toch omnipresent. Mees was ook bijzonder sportief en loyaal. Stelde nooit een tactische beslissing van de trainer in vraag en ook de scheidsrechters hadden aan hem geen kwaaie klant. ‘In every inch a gentleman’.

Uitstekende organisator. Hij deed dat met veel kunde. Zowel bij zijn clubs als bij de Rode Duivels onder Guy Thys. Zijn verdediging stond er. Meeuws leidde en stuurde ze, corrigeerde waar nodig. Voetbalde evenveel met de mond als met de voeten. Was ook een meester in het uitbouwen van de even geperfectioneerde als irritante buitenspelval. Speelde met de Rode Duivels het EK 80 en het WK 82.

Mermans was een imponerende verschijning. Man met présence op en naast het veld. Wordt beschouwd als de man die Anderlecht groot heeft gemaakt. Hij kon zowel goed koppen als hard en gericht schieten. Hij scoorde vaak en veel. Zijn bijnaam luidde niet voor niets ‘de bombardier’. Man van weinig franjes ook. Bal aannemen en schieten. Te vroeg geboren omdat er in zijn tijd relatief weinig internationaal voetbal was. Speelde één wedstrijd op het WK van 1954. Maar zonder twijfel behoort hij bij de beste spelers uit de Belgische geschiedenis.

Kreeg al op zeer jonge leeftijd de voetbalmicrobe te pakken en zat zelfs met haar voetbalschoenen in de klas. Op haar twaalfde stapte over van de jongensploeg van Kwatrecht naar de jeugd van vrouwenploeg DVK Gent. Via Kuurne en Eendracht Aalst belandde ze bij Anderlecht waar ze flankspeelster werd en in die periode ook een vaste waarde werd in het Belgisch elftal.

Robuuste centrale verdediger. Man met baard en altijd ten strijde. Kende zijn limieten en ging daar dus nooit over. Precies die kwaliteit maakte hem zo groot en onmisbaar. De verpersoonlijking van ‘over mijn lijk’ of ‘No pasarán’. Symbool van de onverzettelijkheid. Millecamps was meer ‘onze’ nationale voorstopper van de jaren tachtig dan die van bij zijn club SV Waregem. Met Millecamps erbij stond de Belgische defensie als een bastion. Telkens hij werd geselecteerd, stond hij aan de aftrap.

Pijlsnelle aanvaller met een neus voor doelpunten. Liet op jonge leeftijd al zijn talent bewonderen op de Olympische Spelen in 2008 in Peking, waar de jonge Duivels de vierde plaats bereikten. Was op weg naar en tijdens het Wereldkampioenschap in 2014 een belangrijke schakel in het team van bondscoach Marc Wilmots. Werd nadien nog meermaals geselecteerd, ook door Roberto Martínez.

Middenvelder en aanvaller bij Racing Club Brussel waar hij op z’n 19e  in het eerste elftal debuteerde. Tussen 1928 en 1931 speelde hij 23 wedstrijden voor het Belgisch elftal en maakte hij zes goals. Op de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam speelde Moeschal de drie wedstrijden en scoorde hij ook drie keer. Moeschal was ook actief in de twee wedstrijden op het WK 1930 maar kwam daar niet tot scoren.

Deze klasrijke maar erg bescheiden middenvelder met een gouden linker had bij de Rode Duivels grote concurrentie van Franky Vercauteren. Op het EK 1980 in Italië speelde hij een onopvallende maar net daarom ook erg sterke finale tegen West-Duitsland. Helaas voor hem is dat bij weinig mensen blijven hangen. Mede ook vanwege zijn introverte inborst. Hij zal vooral onthouden blijven vanwege zijn fantastische traptechniek. Hij speelde het EK ‘80 en zat in de selectie voor het EK van 1984 en de WK’s van 1982 en 1986 waar hij de troostingsfinale speelde.

Jerome ‘Mbo’ Mpenza vormde samen met z’n broer Emile het eerste ‘Congolese’ broederpaar in de Belgische nationale ploeg, al stonden ze zelden samen op het veld. Mbo droeg tien jaar lang het shirt van de Rode Duivels en was vooral onder Aimé Anthuenis een vaste waarde. Samen met Eric Deflandre was hij vice-kapitein na aanvoerder Bart Goor. Hij speelde op Euro 2000 en op de WK’s van 1998 en 2002.

Emile ‘Lokonda’ Mpenza vormde samen met zijn broer Mbo in 1997 het eerste ‘Congolese’ broederpaar in de Belgische nationale ploeg al stonden ze zelden samen op het veld. Emile was als één brok graniet. Explosief, snel en doeltreffend.

Maakte samen met bondscoach Georges Leekens die kort voordien nog zijn trainer was bij Moeskroen, zijn debuut bij de nationale ploeg op 11 februari 1997 tegen Noord-Ierland. Was twaalf jaar lang international en maakte 19 doelpunten.

Veelzijdige speler bij Union en verdedigend ingestelde middenvelder van de ploeg die in 1920 Olympisch kampioen werd en waarmee hij alle drie de wedstrijden speelde. In 1911 debuteerde hij als 17-jarige in het Belgisch voetbalelftal en is daarmee een van de jongste spelers die ooit voor de Rode Duivels aantraden. Stond ook bekend om zijn ijzige kalmte.

Jean Nicolay maakte van een doelman een volwaardige speler. Tot dan waren keepers er alleen maar om ballen te stoppen en weg te trappen… en voor de show. Nicolay schuwde evenmin het spektakel en werd de eerste meevoetballende keeper. Een echte allrounder die over alle keeperskwaliteiten beschikte: sterk op de lijn, zonder vrees bij het uitkomen, kordaat bij het wegboksen en plukken van de bal. Hij has ook bijzonder snelle reflexen en was een echte karaktermens en een winnaar. Hij was ook de eerste doelman die de Gouden Schoen won.

Een prachtige voetballer met een buitenaardse traptechniek. Vooral vanuit stand. Van strak tot krullend en krom. Nilis dreef op techniek en de ingeving van het moment. Hij debuteerde op 26 maart 1988 bij de Rode Duivels maar bondscoach Guy Thys nam hem niet mee naar het WK in Italië. De grootste ontgoocheling uit zijn carrière. Speelde daarna nog wel twee wereldbekers (1994 en 1998) en was onder Robert Waseige tevens actief op Euro 2000.

Vijftien jaar lang was ze de Belgische nummer een in doel bij de vrouwen en gedurende elf jaar ook bondscoach. Geen naam is zo fel met de geschiedenis van het Belgisch vrouwenvoetbal verbonden als die van Anne Noë. Van het roetzwarte modderveld in de schaduw van Sclessin tot de biljartvelden van het Belgian Football Centre in Tubeke. Ze heeft de hele evolutie vanop de eerste rij beleefd. Ze leerde voetballen op kasseien van de Oude Markt in Leuven en speelde haar eerste internationale wedstrijden in een oud shirt van Jean-Marie Pfaff. Budget voor een eigen tenue was er niet.

Verdediger bij Antwerp en Beerschot. Maar bij Beerschot mocht hij in de matchen tegen Antwerp niet meedoen. Paverick was de enige Belgische international die zowel voor als na de Tweede Wereldoorlog voor de Rode Duivels speelde. Van 1939 tot 1946 was hij ook aanvoerder van de ploeg. Op de wereldbeker van 1938 in Frankrijk speelde hij de achtste finale (de enige wedstrijd voor de Belgen) die de Rode Duivels met 3-1 verloren van Frankrijk.

Van zijn generatie was hij ontegensprekelijk de beste Belgische doelman. Een echt fenomeen. Zowel op als naast het veld. Opvolger van Christian Piot en voorganger Michel Preud’homme, allebei uit de Luikse school. Onder Goethals raakte hij aanvankelijk niet in de nationale ploeg. Die bleef zweren bij Christian Piot. Maar toen Guy Thys bondscoach werd en Piot geblesseerd raakte greep Pfaff zijn kans. Met zijn onmiskenbaar talent speelde hij fantastische wedstrijden. Zijn reflexen en zijn gave om strafschoppen te stoppen, maakten van hem een van de beste en spectaculairste keepers ter wereld.

Doelman van Standard geroemd om zijn veelzijdigheid. Hij was goed op hoge en lage ballen, was krachtig en beschikte over uitstekende reflexen. Hij heerste in zijn strafschopgebied en imponeerde bij het uitkomen. Genoot bij de nationale ploeg de onvoorwaardelijke steun van bondscoach Raymond Goethals. Mede daardoor straalde hij ook rust en zekerheid uit. Piot was ook een sobere doelman. Als hij de ballen maar stopte. Hoe had geen belang. Hij speelde een WK (1970) en een EK (1972)

Een stormbreker met dikke dijen. Was zelden in balbezit maar een meester in het aanvallen van de tegenstrever in balbezit. Hij kende zijn beperkingen en kon zichzelf goed relativeren. Toch was hij onder bondscoach Raymond Goethals een vaste waarde in de defensie bij de Rode Duivels. Van de 33 wedstrijden die hij speelde was dat telkens van bij de aftrap.

Aanvallende middenvelder bij Sint-Truiden en RWDM met een prachtige techniek, heerlijke trap en sublieme pass. Won in 1968 als speler van STVV de Gouden Schoen. Debuteerde dat jaar ook voor de Rode Duivels met een 1-2 zege in Nederland en scoorde al na tien minuten. In totaal zou hij tien goals maken voor de nationale ploeg. Speelde zowel op het WK ’70 als het EK ’72.

Beste product uit de gerenommeerde keepersschool van Standard die eerder ook al Jean Nicolay en Christian Piot had voortgebracht. Pas bij KV Mechelen ontwikkelde Michel Preud’homme zich tot de beste keeper van het land. Hij straalde ook internationaal gezag uit. Op het WK’94 werd hij verkozen tot beste doelman van het toernooi en dus van de wereld. Met dank aan zijn weergaloze wedstrijd tegen Nederland. Was derde keeper op het EK 80 en titularis op het WK van 1990 en 1994.

Geroemd om zijn gouden linker waarmee hij aan de basis lag van heelwat doelpunten. Puis was de laatste van de pure ‘buitenspelers’. Met  kleine pasjes dribbelde hij de hele linkerflank af om dan strak voor te zetten. Bij de Rode Duivels vormde hij een gouden linkerflank met zijn Anderlecht ploegmaat Paul Van Himst. Zelf scoorde hij negen keer voor de Duivels. Speelde op het WK van 1970 en het EK van 1972. Puis overleed op 21 oktober 1981 op amper 38-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

Als beenharde maar technisch onderlegde linksachter vormde hij met Eric Gerets het beste paar flankverdedigers bij de nationale ploeg in jaren. Hij bezat voldoende kwaliteiten om bij het uitverdedigen zelfs aan het dribbelen te gaan. In zijn beste jaren vond hij op die positie zijn gelijke niet. In een sterke Belgische ploeg behoorde hij dan ook vaak bij de uitblinkers. Speelde 2 wereldbekers (1982 en 1986) en twee EK’s (1980 en 1984)

Louis Saeys debuteerde in 1907 voor de Belgische nationale ploeg met een 1-2 zege in Nederland. In 1911 won hij de eerste landstitel voor Cercle. Louis Saeys was een snelle en geestdriftige aanvaller die erg vlot scoorde en samen met nog twee andere ploeggenoten deel uitmaakte van de aanvalslinie bij de Rode Duivels. Op zeker moment bestond de hele aanvalslijn uit Bruggelingen. Twee van Cercle en drie van Club.

Speelde bij zijn debuut een formidabele wedstrijd op het EK ’84 in Frankrijk. Scifo was een kunstenaar op het veld maar werd op het WK van ’86 bedolven onder de kritiek. Op de Mondiale ’90 in Italië schitterde hij opnieuw. Hij maakte een prachtige goal tegen Uruguay en speelde een fantastische match in de achtste finale tegen Engeland toen de Rode Duivels er uitgingen door de goal van David Platt. Samen met Ceulemans is Scifo de enige ex-Rode Duivel die op vijf grote toernooien actief was (EK 1984, WK’s 1986, 1990, 1994 en 1998)

P’tit Leon’ werd hij genoemd, de kleine en snelle buitenspeler van Standard. Hij sprintte graag zijn lijn af om dan voor te zetten naar de sterke spitsen of om toch nog door te zetten en zelf het strafschopgebied door te dringen waar hij het juiste moment afwachtte om een strafschop uit te lokken. Dat deed hij ook op het WK 1970 in de match tegen El Salvador. Maar meer nog was de sympathieke Voerenaar een lust voor oog. Speelde ook het EK 1972 in eigen land.

Sinds zijn debuut op 30 april 2001 in een oefenmatch tegen Tsjechië was hij een vaste waarde bij de Rode Duivels. Onder bondscoach René Vandereycken werd hij ook aanvoerder. Maar in het team van Dick Advocaat was er in 2011 plots geen plaats voor de al wat oudere Simons. Toch visten eerst Leekens en daarna Wilmots hem terug op. Op 16 oktober 2012 veroverde hij  als eerste Rode Duivel een 100e cap. Simons blonk uit in soberheid, eerst als verdedigende middenvelder en daarna als centrale verdediger. Hoe minder hij opviel, hoe beter zijn wedstrijd. Op 13 november 2016 werd hij in extremis opgeroepen voor de match tegen Estland. Hij mocht zeven minuten invallen en werd zo met 39 jaar, 11 maanden en 2 dagen de oudste Rode Duivel in een officiële wedstrijd.

Deze ‘eeuwige Beatle’ bewees meermaals zijn waarde voor de Rode Duivels. Zijn enige doelpunt dat hij als vaste linksachter voor België maakte, was wel doorslaggevend voor een plaats op het WK ’94 in Amerika. Tot op vandaag voetbalt hij nog wekelijks ook al is hij inmiddels ruim de vijftig voorbij. Nog altijd messcherp en met wapperende manen.

Een makkelijk scorende spits (24 goals in 55 interlands). Sonck was ondanks zijn kleine gestalte veerkrachtig en kopbalsterk. Hij werd op 2 juni 2001 voor het eerst geselecteerd onder Robert Waseige. Scoorde op het WK 2002 een belangrijke goal tegen Rusland. Groeide vooral onder Aimé Anthuenis uit tot een onmisbare schakel al kon de ploeg zich jammer genoeg niet meer plaatsen voor een groot toernooi. In 2017 werd Wesley Sonck bondscoach van de nationale U18 en in 2020 promoveerde hij naar de U19.

Groeide met zijn boezemvriend Franky Van der Elst uit vast centrale duo bij de Rode Duivels. Beschikte over een enorm loopvermogen en had ‘présence’ op en naast het veld. Kon geweldig infiltreren in de as van het veld. Een kwaliteit die hem zes doelpunten voor de nationale ploeg opleverde. Staelens was actief op drie Wereldbekers (1990, 1994 en 1998).

Uitstekende organisator. Hij deed dat met veel kunde. Zowel bij zijn clubs als bij de Rode Duivels onder Guy Thys. Zijn verdediging stond er. Meeuws leidde en stuurde ze, corrigeerde waar nodig. Voetbalde evenveel met de mond als met de voeten. Was ook een meester in het uitbouwen van de even geperfectioneerde als irritante buitenspelval. Speelde met de Rode Duivels het EK 80 en het WK 82.

Verdediger  bij Daring in de periode rond Wereldoorlog 1 en als student geneesheer die naar de loopgraven in de westhoek werd gestuurd was hij de bezieler van de Front Wanderers. Een ploeg van soldaten- internationals die tijdens de oorlog vriendschappelijke wedstrijden gingen spelen in de buurlanden ten voordele van de Belgische vluchtelingen. Swartenbroeks maakte ook deel uit van de ploeg die in 1920 in Antwerpen Olympisch kampioen werd.

Met Léon Jeck en Jacky Beurlet vormde Thissen de beenharde defensie van het grote Standard uit de jaren ‘70. Hij was een onverzettelijke kolos maar toch ook behoorlijk snel en technisch zeer bekwaam als flankverdediger. Hij ging geregeld mee in de aanval en scoorde ook. Zijn meest bekende actie was nochtans zijn schot op de paal in de WK kwalificatiematch op de Bosuil tegen Nederland. Thissen speelde met de toenmalige ‘Witte Duivels’ het WK van 1970 en EK van 1972.

Tot dusver de meest succesvolle bondscoach uit de geschiedenis. Thys leidde de Rode Duivels naar en op vijf grote toernooien. Hij stond bekend om zijn ‘konijnenpoot’, zijn minzame aanpak en zijn onafscheidelijke sigaar. Een echte vaderfiguur die de zeldzae conflicten om een diplomatische manier trachtte op te lossen. Thys liet iedereen zijn zeg doen en vroeg ook geregeld de mening van pers. Uiteindelijk deed hij wel altijd zijn zin. Het heeft niet slecht uitgepakt.

Periode:  22/05/1976 – 09/06/1989  en 26/05/1990 – 01/05/1991

Aantal officiële wedstrijden : 114

Aantal grote toernooien: 5 (EK 1980 en 1984, WK 1982,1986 en 1990

Als kind begon ze te voetballen bij de jeugd van SK Wellen waar ze training kreeg van de vader van ex-Rode Duivel Bernd Thijs. Ze speelde er samen met de jongens en viel tussen haar mannelijke leeftijdsgenoten niet eens op. Daarna maakte ze de hoogdagen van Herk Sport mee en vertrok daarna naar Wezemaal waar ze de hoogdagen meemaakte. Ze scoorde haar enige doelpunt voor de nationale ploeg bij haar debuut op 28 mei 1993 in een met 7-0 gewonnen wedstrijd tegen Moldavië.

De kleine en felle vleugelverdediger van Lierse was een en al inzet. Met heel zijn lichaam stopte hij de aanvallers en hun schoten af. Onvermoeibaar. Hij verwierf internationale faam op het WK van 1954 door er de legendarische Sir Stanley Matthews af te stoppen. Door het 4-4 gelijkspel werd Van Brandt de held van de dag. Een prestatie die niet alleen in België weerklank vond. De kleine Lierenaar kreeg een plaats in een Europese selectie voor de afscheidsmatch van Matthews.

Daniël Van Buyten was een grote en kopbalsterke centrale verdediger die regelmatig scoorde. Tussen 2001 en 2014 was hij een onbetwiste titularis in het hart van de verdediging. Hij speelde op het WK van 2002 en 2014. In Brazilië was hij de meest ervaren speler in de selectie van bondscoach Marc Wilmots. Hij speelde er zijn beste grote toernooi uit zijn carrière en sleepte zelfs de titel van beste verdediger van dat WK in ontvangst. Daarna nam hij afscheid van de nationale ploeg. Op zijn eindpunt dat tevens zijn hoogtepunt bij de Duivels was.

Lorca Van De Putte maakte furore met haar heerlijke traptechniek, haarscherpe voorzetten, onvermoeibare rushes op links en vooral haar karaktervoetbal. Ze begon bij SK Doorslaer van waaruit ze naar het nabijgelegen Sinaai trok. Daar maakte ze de overstap van de jeugd naar het eerste elftal. Ze speelde daarna vijf jaar voor de Nederlandse topclub Twente waarmee ze in 2011 landskampioen werd. Na een tussenstop bij Anderlecht lonkte het buitenland opnieuw en speelde ze bij het Zweedse Kristianstads en het Engelse Bristol City.

Mooie voetballer. Stijlvol en fijn, op z’n Italiaans. Zo was Paul van den Berg op en naast het veld. Niet voor niks wordt zijn naam met een kleine ‘v’ geschreven. Hij had een schitterende pass en een mooi schot. Verdween even geruisloos in de nationale ploeg als hij erin kwam. Te beschaafd en te gecultiveerd voor het voetbal. Een estheticus op noppen.

Trapte op het WK ’86 in Mexico de Rode Duivels met een beslissende penalty tegen Spanje naar de halve finales. Alleen daarom al een ‘Legend’. Leo: “Ik nam mijn aanloop, spande mijn bovenbeen, plaatste mijn linkervoet net naast de bal, op de juiste plaats, gooide mijn rechterbeen strak naar achter, krulde mijn tenen naar binnen, doseerde de kracht van de beweging en liet mijn wreef de bal perfect op de juiste plek raken. De impact was onverbiddelijk.”

Bijzonder gewaardeerde verdedigende middenvelder die op zijn manier toch een vedette werd. Franky was een voorbeeldige voetballer. Een werkpaard op het middenveld maar vooral ook een intelligente speler die zijn gebrek aan techniek compenseerde met gezag en persoonlijkheid. Een allround voetballer met een perfect gevoel voor positiespel en timing. Speelde op maar liefst vier wereldbekers (1986,1990,1994 en 1998).

Bijzonder veelzijdige speler. Kon zowel als rechtsachter, rechtsmidden,  rechtsvoor of zelfs als centrumspits aardig uit de voeten. Swat Vander Elst was ook bijzonder snel en had vaak aan een halve kans genoeg om te scoren. Niemand kon zo snel door een verdediging snijden als hij. Werd nog voor zijn achttiende international. In Glasgow schoot hij met twee goals België naar het EK ’80 in Italië. Speelde tevens op het WK 1982 in Spanje.

Verhuisde in 1910 met twee ploeggenoten van Union naar Milan FC (nu AC Milan) waar hij scoorde aan de lopende band, uitgeroepen werd tot populairste voetballer in Italië en zijn naam al snel in ‘Luigi’ veranderd zag. Tijdens de oorlog maakte hij deel uit van de Front Wanderers en pas in 1920 speelde hij zijn eerste wedstrijd voor de Rode Duivels waarmee hij later dat jaar Olympisch kampioen werd. Hij verstond de kunst zijn ploegmaats in de gewenste stelling te brengen om dan zijn dodelijk schot af te vuren.

Leidde de Rode Duivels naar en op het WK’ 94 in de Verenigde Staten waar ze twee sterke wedstrijden speelden en daarna door de Zwitserse scheidsrechter Kurt Rothlisberger door een niet gefloten strafschop op Josip  Weber tegen Duitsland mogelijk een plaats in de kwartfinales misliepen. Van Himst was de man van de zachte aanpak en vormde een sterke tandem met zijn assistent Michel Sablon, nog een boegbeeld binnen de KBVB.

Periode:  11/09/1991 en 27/03/1996

Aantal officiële wedstrijden: 36

Aantal grote toernooien: 1 (WK 1994)

Van Himst was jarenlang recordinternational en het uithangbord van het Belgisch voetbal. Geroemd om zijn intuïtie en natuurlijke talent uitgedrukt in dribbelkunsten , passes en schoten op doel, allemaal met de buitenkant van de voet. Hij had er als het ware een patent op. Mooi was zijn stijl. Altijd rechtop, met rechte rug, nooit kop in de grond, altijd het overzicht bewarend. Hij is allicht de beste voetballer uit de Belgische geschiedenis, de grootste naam ook. Al krijgt hij stevige concurrentie van de huidige generatie Rode Duivels. Ondanks zijn status speelde hij slechts twee grote toernooien. De eindronde van het WK 1970 en het EK 1972.

Brusselse middenvelder die debuteerde bij de start van de Belgische competitie in 1895 voor Sporting Club Brussel. Op de Olympische Spelen van 1900 in Parijs maakte hij deel uit van de selectie van de ploeg van de Universiteit van Brussel. De ploeg behaalde brons maar hij speelde niet mee. Vier jaar later speelde hij wel in de allereerste officiële interland van de Rode Duivels tegen Frankrijk (3-3). In totaal maakte hij vier doelpunten voor de nationale ploeg. Hij overleed na een messteek tijdens een caféruzie. Datum onbekend.

Ontgoochelde zelden als linksback bij de Rode Duivels waar hij de strijd aanging met Vital Borkelmans, Didier Dheedene, Philippe Léonard en Peter Van Der Heyden. Van Kerckhoven debuteerde op 29 mei 1996 met een 2-2 gelijkspel in een vriendschappelijke wedstrijd in Italië. Mede vanwege blessureleed was zijn internationale loopbaan vrij kort, ‘slechts’ zes jaar. Wel voldoende voor een deelname aan drie grote toernooien: Euro 2000 en de WK’s van 1998 en 2002.

Was aanwezig op vier grote toernooien waar hij jammer genoeg slechts enkele wedstrijden speelde. Hij debuteerde op 6 oktober 1993 onder Paul Van Himst in een vriendschappelijke interland tegen Gabon en trok het jaar nadien mee naar het WK in de Verenigde Staten waar hij niet van de bank raakte. Hij had als centrale verdediger dan ook af te rekenen met stevige concurrenten als Philippe Albert, Michel De Wolf, Georges Grün en Lorenzo Staelens. Nochtans was Van Meir een centrale verdediger die veel scoorde. Bij Lierse werd hij zelfs drie keer topschutter van de club. Hij zat ook in de selectie voor Euro 2000 en de wereldbekers van 1998 en 2002.

‘Vier longen, twee voeten en een groot hart’, zo wordt Wilfried Van Moer het vaakst omschreven. Hij maakte van de middenvelders ook echte vedetten. Een status die tot dan enkel aanvallers en keepers toekwam. Niet alleen bij zijn clubs, ook bij de Rode Duivels maakte hij zich onmisbaar. In die mate zelfs dat Guy Thys hem in 1979 zelfs opriep toen hij met Beringen tegen de degradatie vocht. Als creatieve middenvelder werd hij de ontbrekende schakel in een ploeg in heropbouw. Hij was al 34 maar het plan lukte. België plaatste zich met Van Moer voor het EK’80 in Italië en behaalde er zelfs de finale.

Voetbalboegbeeld van een Antwerpse familie die nauw bij Beerschot betrokken was. Debuteerde op 3 mei 1931 bij de Rode Duivels als opvolger van Dis Bastin en werd er een vaste waarde. Stanley liep zijn tegenstanders niet voorbij , hij danste op nonchalante  wijze van hen weg. Een vreselijke beenbreuk opgelopen tijdens een wedstrijd in Ierland hield hem bijna drie jaar van het veld. In 1938 duwde hij de poort naar de nationale ploeg opnieuw open.

Een doelpuntenmaker pur sang. Een killer in de zestien. De meest trefzekere centrumspits van zijn generatie in de jaren ‘80. Hij scoorde op alle mogelijke manieren en momenten. Niemand kon zo goed positie kiezen als hij, ook al stond hij vaak tegenover een vijfmansverdediging met een vaste bewaker die alleen hem moest schaduwen. Vandenbergh speelde twee EK’s (1980 en 1984) en twee WK’s (1982 en 1986). Met zijn doelpunt in de openingswedstrijd tegen titelverdediger Argentinië op het WK 1982 trapte hij zich de legende in.

Talentrijke speler met zachte baltoets. Verhuisde van het middenveld (bij Club Brugge) naar het hart van de defensie (bij Anderlecht). Speelde als libero bij voorkeur op zeker. Schuwde elk risico. Vandendaele moest het ook niet van zijn fysiek hebben. Zijn klasse volstond. Ook bij de Rode Duivels waarvoor hij één keer scoorde en meespeelde op het EK ’72 in eigen land.

Weinigen die het spelletje zo begrepen als René Vandereycken. Op zijn manier speelde hij een bepalende rol in de evolutie van het Belgisch voetbal. Slim en sluw met een dodelijk precieze pass. Een meester ook in het afbreken van een aanval van de tegenstander. Op die manier werd hij ook de eerste verdedigende middenvelder van het land. Vaak genadeloos en intimiderend. Maakte komaf met het brave imago van de vorige generatie Rode Duivels. Speelde twee EK’s (1980 en 1984) en een WK (1986 waar hij na de eerste ronde naar huis werd gestuurd) Vandereycken was en is een man van principes.

Na het seizoen 98-99 werd Yves Vanderhaeghe als speler van Excelsior Moeskroen door bondscoach Georges Leekens vanwege tal van afwezigen geselecteerd voor de Kirin Cup. Vanderhaeghe greep die kans met beide handen en versierde na Euro 2000 waar hij telkens in de basis stond, een transfer naar Anderlecht. Dankzij zijn onverdroten inzet was hij ook op het WK in 2002 een vaste basisspeler. In 2005 zette hij een punt achter zijn internationale carrière

Middenvelder van Cercle Brugge die op 5 mei 1921 debuteerde voor de Rode Duivels met een 2-3 nederlaag tegen Italië. Nam met de Olympische ploeg deel aan de Spelen van 1928 in Amsterdam. Daar was hij in beide wedstrijden tegen Luwemburg (5-3 winst) en Argentinië (3-6 verlies) telkens aanvoerder. Dat bleef hij tot aan zijn laatste interland, België-Frankrijk op 25 mei 1930, enkele weken voor de nationale ploeg, zonder hem dus, naar de eerste wereldbeker in Montevideo afreisde.Tot op heden is hij de Cercle-speler met het grootste aantal caps achter zijn naam.

Oscar Verbeeck is de jongere broer van Theo Verbeeck, een van de eerste voorzitters van Anderlecht. Oscar speelde als verdediger voor Club Brugge en Union en kwam 27 keer uit voor het Belgisch elftal. Daar stond hij in de verdediging van de ploeg die in 1920 kampioen werd naast Armand Swartenbroeks.

Frank(y) Vercauteren stond vooral bekend om zijn kromme en gemeten centers vanop de linkerflank. Op die positie kende hij in België zijn gelijke niet. Ook bij de nationale ploeg groeide hij uit tot een vaste waarde. Hij gaf de assist voor de goal van Erwin Vandenbergh tegen Argentinië op de wereldbeker 1982 in Spanje. Vercauteren was ook slim en sluw. In de dubbele testmatch tegen Nederland voor een plaats op de wereldbeker in Mexico smeerde hij Wim Kieft een rode kaart aan waardoor de Belgen tegen 10 man met 1-0 wonnen en Kieft ook voor de terugmatch geschorst was.

Aanvalster bij de Belgische vrouwenploeg in de jaren ’70 en ’80. Verdonck was heel haar carrière aangesloten bij Rood Wit Dames Herentals en maakte in totaal 9 doelpunten voor de Rode Duivelinnen zoals de ploeg destijds heette. Verdonck onderscheidde zich in de periode dat het vrouwenvoetbal nog maar pas een officieel karakter kreeg.

Vader van Gert. Door velen herinnerd vanwege zijn onterecht afgekeurde goal in de herfst van 1973 tegen Nederland waardoor de Witte Duivels het WK ’74 in West-Duitsland misliepen. Jan was een technisch vaardige, ijverige maar ook zorgvuldige voetballer. Een bepalende speler bij Beerschot maar in een dienende rol in de nationale elf van Raymond Goethals waar hij in dienst van de grote vedetten Lambert en Van Himst speelde. Het leverde hem ook een transfer naar Anderlecht op. Zelfs toen hij bij Union in derde klasse actief was, werd hij nog voor de nationale ploeg opgeroepen.

Als motor van Lokeren werd René Verheyen een gerespecteerde invaller bij de Rode Duivels. Maar de linksvoetige middenvelder was veel meer dan zomaar een eeuwige bankzitter. De van inborst stille Kempenaar was een soort supersub. Vaak goed voor het laatste kwartier wanneer er nog mirakels mogelijk zijn. Hij werd geroemd om zijn hard schot. Vooral vanuit stand. Kanonkogels waren het doorgaans. Hij was actief op het WK van 1982 en de EK’s van 1980 en 1984.

Een speler met een sobere stijl gekenmerkt door veel inzet en vechtlust. Debuteerde bij de Rode Duivels onder Paul Van Himst in de herfst na het WK ’94 en trok twee jaar later onder bondscoach Georges Leekens naar het WK in Frankrijk. Op Euro 2000 speelde hij elke wedstrijd en een jaar later had hij een groot aandeel in de kwalificatie voor het WK in Japan en Zuid-Korea. Hij scoorde in de heenmatch van de barrage tegen Tsjechië en lag in de terugwedstrijd met een op hem gemaakte fout in de zestien meter aan de basis van de kwalificatie. Wilmots zette de strafschop om en België mocht naar het WK.

Krachtig in de duels, sierlijk in de opbouw. Debuteerde in 2006 voor de Rode Duivels en werd op jonge leeftijd al aanvoerder van de nationale ploeg. Voornamelijk centraal in de defensie actief, maar daarnaast ook vaak als linksachter zijn waarde getoond voor de nationale ploeg. Speelde het WK in 2014, opereerde ijzersterk op het Europees Kampioenschap in 2016 en kwam ook op het WK in 2018 in actie in onder meer de beslissende wedstrijd tegen Engeland om brons.

Versyp was het type van de moderne ‘hoekspeler’.  Hij bracht niet alleen doelpunten aan maar nam er ook een groot deel zelf voor zijn rekening. Ondanks het feit dat zijn club, Club Brugge, niet al te best presteerde werd hij toch meer dan 30 keer geselecteerd voor de Rode Duivels. En dat pleit vooral voor zijn kwaliteiten. Was geselecteerd voor de wereldbekers van 1930 en 1934 maar speelde enkel de eerste.

Samen met Stéphane Demol was hij een grote belofte in de selectie van bondscoach Guy Thys op het WK van 1986 in Mexico. Vier jaar later was hij als linksback/linker middenvelder ook nog een vaste waarde op de Mondiale in Italië. Daarna moest hij vaak afrekenen met (langdurige) blessures.

Goalgetter van SV Waregem die net als zijn ploegmaat Philippe Desmet mee naar Mexico ging en er een sterk toernooi speelde, bekroond met een belangrijke goal in de groepsfase tegen Paraguay. Debuteerde net als Desmet in de legendarische kwalificatiematch tegen Nederland met een invalbeurt in het slotkwartier toen het 2-0 voor Oranje stond. Tien minuten later kopte Grün ons naar Mexico.

Als aanvaller van 20 bij Lierse mocht hij mee naar de allereerste wereldbeker van 1930 in Montevideo, Uruguay. Hij speelde daarna ook op de WK’s van 1934 en 1938 in Italië en Frankrijk. Daarmee is Voorhoof een van de vier spelers ter wereld die op alle Wereldbekers van voor de Tweede Wereldoorlog actief was. Voorhoof is ook de eerste Belgische speler die scoorde op een WK. Op het  WK 1934 in maakte hij de twee Belgische goals tegen Duitsland dat wel met 5-2 won.Tot 14 november 2017 was hij topschutter van de Rode Duivels met 30 doelpunten. Die dag brak Romelu Lukaku dat record tegen Japan.

Waseige was de eerste Waalse bondscoach in de geschiedenis van ons voetbal.  Hij was net geen 60 toen hij in 1999 Georges Leekens opvolgde. Euro 2000 werd geen succes maar op het WK 2002 in Japan zorgden de Rode Duivels onder zijn leiding ei zo na voor een stunt in de achtste finales tegen Brazilië… tot ene Peter Prendergast uit Jamaica als enige een duwfout van Marc Wilmots had gezien.

Periode: 04/09/1999 – 01/07/2002

Aantal officiële wedstrijden: 34

Aantal grote toernooien: 2 (EK 2000 en WK 2002)

Marc Wilmots was al het verlengstuk van bondscoach Robert Waseige op het veld tijdens het WK 2002. Groeide als assistent onder Dick Advocaat en daarna Georges Leekens. Wilmots was een man van de duidelijkheid en rechte lijn. Loodste na het ontslag van Georges Leekens de Duivels verder naar het WK in Brazilië waar België de kwartfinale haalde. Ook op het EK twee jaar later in Frankrijk bereikte Wilmots met zijn ploeg de kwartfinales.

Periode:  06/06/2012 – 15/07/2016

Aantal officiële wedstrijden: 51

Aantal grote toernooien: 2 (WK 2014 en EK 2016)

Marc Wilmots maakte furore als niet aflatende centrumspits met een stevig kopspel en een hard schot. Evolueerde later naar een positie achter de spitsen. Groeide uit tot een echte leider op het veld waar hij vaak het verlengstuk was van bondscoach Robert Waseige. Was aanwezig op 4 wereldbekers maar speelde er ‘slechts’ drie: 1994, 1998 en 2002. In 1990 zat hij in de selectie maar speelde hij niet. Ook later als bondscoach leidde hij ons land naar twee grote toernooien. Op de wereldbeker 2014 bereikte hij de kwartfinale waar België niet opgewassen tegen Argentinië. Ook op het EK twee jaar later in Frankrijk waren de kwartfinales het eindstation.

Aline Zeler was het boegbeeld van zowel Anderlecht als Standard en met 111 wedstrijden tevens recordinternational. Ze was ook erg veelzijdig. Van Ardense rots in de verdediging tot slachter in de aanval. Haar teller bij de Red Flames flirtte met de 30 doelpunten. Ze debuteerde in 2005 met een 2-0 overwinning tegen Ierland en werd 14 jaar later uitgewuifd met een klinkende 6-1 zege tegen Thailand en bezongen door een volle tribune.